της Αναστασίας Μιχελάκη * Μεταμεσονύκτιο καλοκαίρι. Από το ραδιόφωνο πέφτουν στάλες της τζαζ, χρυσές, ανεπανάληπτες. Απολαμβάνω τις βουτιές μέσα στους κόλπους της ποίησης του Ελύτη. Επιχειρώ να αποβάλλω κάθε τοξίνη σκέψης, να αποπλανηθώ από τα χρώματα όλως διόλου. Στυλώνω το βλέμμα στο βιβλίο και ανασαίνω για δέκατη πέμπτη φορά... Read more

του Pal * …ήταν ένας άστεγος που έμενε στο δρόμο έξω από μία μικρή πόρτα που έβγαζε σε μία μεγάλη αυλή με πολλά σπίτια. Οι άνθρωποι της πόλης όπου έμενε τον προσπερνούσαν, και αδιαφορούσαν γι αυτόν. Μια μέρα, εκεί που καθόταν στη άκρη του δρόμου, βγήκε απ’ την αυλή... Read more

του Χαράλαμπου Τσακίρη * -“Ξέρεις μπαμπά…”, μου είπε ο γιος μου κάποια στιγμή που καθόμασταν στη κουζίνα καθώς έφτιαχνα ένα μεταμεσονύκτιο σνακ γιατί όλη μέρα δεν είχα φάει παρά μόνο 2 μανταρίνια… -“Έλα, πες μου…” του είπα. Φάνηκε να κοντοστέκεται και έτσι τον ενθάρρυνα… “Τι σκέφτεσαι;”. -“Να, τώρα τελευταία... Read more

της Νιόβης Λύρη * Η ιστορία αυτή άρχισε ένα μεσημέρι (νομίζω), καθώς περνούσα από το σταθμό Μετρό του Συντάγματος. Στη μεγάλη του αίθουσα γινόταν μια έκθεση ζωγραφικής μαθητών, με θέμα (δεν θυμάμαι τον τίτλο) σχετικό με μετανάστες, πρόσφυγες και τα δικαιώματά τους. Ως συνταξιούχος Γυμνασιάρχης – και κατά την... Read more

του Digital Orpheus * Έγειρα στης κουπαστής το ξύλο και χάζευα τις αντανακλάσεις του φωτός πάνω στο θρυμματισμένο καθρέφτη της θάλασσας. Σπινθηροβολήματα και αφροί φιλούσαν την καρίνα. Το πλοίο έσκιζε το νερό. Κοίταξα τα χέρια μου. Το δέρμα είχε σκάσει από την αρμύρα. Οι αρθρώσεις μοιάζανε με κόμπους ναυτικούς. Τα... Read more

του Μητσάκου Ζαφ * Τόσα χρόνια στη πιάτσα, άλλο τέτοιο β@πορ@κι δεν έτυχε και δεν πέρασαν λίγα από τα χέρια μου.  Έμπαινε στο ευρύχωρο διαμέρισμα -που κράταγα τότε στο Χαλάνδρι- και αφού έκανε τη φτιάξη του, έβγαζε από τη καμπαρντίνα -καλό ύφασμα ομολογώ, πεντάρι- ένα αντίτυπο αυτού του Ζαρατούστρα... Read more

του Βαγγέλη Ευαγγελίου * “Αφήστε το μήνυμά σας μετά τον χαρακτηριστικό ήχο” ΒΟΗΘΕΙΑ! ΒΟΗΘΕΙΑ! Φωνάζω σ’ ένα άψυχο μικρό παραλληλόγραμμο τηλέφωνο, που με βοηθάει να θυμάμαι την αίσθηση της αφής. Μήπως και κάποιος με ακούσει και καλέσει Bοηθανθρώπους να με πάρουν από τη Γη και να με πάμε ξανά... Read more

του Άρη Μανουρά * “Και τώρα επιζητάς τη λύτρωση κακομοιριασμένε μου αδερφέ. Όμως τα κλαδιά έχουν πέσει· ριχτάρια μέσ’ στης μνήμης το ανάσεμα. Κι όταν στον πόνο της μέθης ανέμισες τις τροφαντές και πελάγιες ελπίδες σου, μπας και συρρικνώσεις για λίγο το χάος μέσ’ στης σελήνης τη χούφτα τα... Read more

του Μανώλη Μωραΐτη * Το πλοίο στον ορίζοντα αντίκρυ ο μεγάλος φάρος κοντοζύγωνε μέρα με την μέρα. Ο γέρο Κώστας απορούσε συχνά, πώς δεν είχε πέσει στην αντίληψη κάποιου συγχωριανού του ακόμα. Αν και πολύ μακριά, φάνταζε για μια μεγάλη κατασκευή και όχι για κάποιο γνωστό ψαροκάικο του χωριού.... Read more