των Αχιλλέα Baritone & Eλ Ρόι * Όταν ήμασταν μικροί δεν μας άρεσε ούτε να ακούμε παραμύθια, μα ούτε και να λέμε. Μας άρεσε να τραγουδάμε παραμύθια! Ναι, καλά διαβάσατε: Να τραγουδάμε παραμύθια! Και μαζευτήκαμε εδώ, λοιπόν, σχεδόν δέκα χρόνια μετά, ανάψαμε τη φωτιά στο τζάκι, βάλαμε και κανά... Read more

του Δημήτρη Μακρή * Εκείνο το ανοιξιάτικο βράδυ όλα ήταν τόσο γήινα και το ευωδιαστό αεράκι που κουβαλούσε τα χρώματα των νοτισμένων λιβαδιών, αρκούσε για να αλαφρώσει την ψυχή τ’ ανθρώπου και να δώσει σε όλους μια μικρή γουλιά ευτυχίας. Ααααα! Η ζωή ήταν στ’ αλήθεια τόσο όμορφη αυτό... Read more

του Νίκου Τσιλιγγίρη * Προχθές το βραδάκι είπα να κάνω μια βόλτα στην αγορά της Τσιμισκή μετά από μια πολυδιάστατη και ευχάριστη μελέτη βιολογίας, συγκεκριμένα του ανοσοβιολογικού μηχανισμού… έτσι βρε για να ξεσκάσω και να αποκτήσω και εγώ λίγα αντισώματα στην λαίλαπα των Χριστουγέννων. Καθώς περπατούσα στο πεζοδρόμιο μέσα... Read more

του Κωνσταντίνου Κατσούλη – Δημητρίου *. Το φεγγάρι έσταζε στις ξερολιθιές. Οι σταγόνες έλαμπαν σαν χλωμά μαργαριτάρια. Γλιστρούσαν αργά στις πέτρες κι ενώνονταν με ανεπαίσθητους σπινθηρισμούς, σαν τρεμοπαίγματα άστρου σε ολόφωτη νύχτα. Κυλούσαν στα βράχια κι όλο μεγάλωναν, όλο κατέβαιναν μαζεύοντας λάμψη. Έπεφταν στη λιμνούλα από σεληνόφως κι η... Read more

του Μιχάλη Φουντουκλή * Περπατούσαμε σε μια αμμουδιά με άσπρες πέτρες. Εσύ κι εγώ κι ένας σκύλος, ο Αχιλλέας. Εγώ ήμουν ξυπόλυτος, εσύ με τα παπούτσια του σκύλου στο χέρι και αυτός φορούσε τα δικά σου. Μα ήταν ψηλά, δεκάποντα, και σκόνταφτε ανάμεσα στις άσπρες πέτρες κι όλο γαύγιζε... Read more

του Νίκου Αραπάκη * -Της άρεσε να  βαυκαλίζεται, να στρουθοκαμηλίζει.  -Μα δεν μπορεί… -Αφού δεν τη γνωρίζατε, γιατί επιμένετε; τον έκοψα εκνευρισμένος.  Σταμάτησε κατευθείαν. Τον πήρα απ’ τα μούτρα, αλλά δεν μπορώ να ακούω κι ανοησίες. Άκου, «δεν μπορεί»… Τώρα, μετά θάνατον, όλοι δηλώνουν φίλοι της, ενόσω ζούσε ψυχή... Read more

της Έλενας Χουσνή * Τα πρόσωπά τους ήταν βλοσυρά και ανέκφραστα. Φρύδια σμιλεμένα σε άκαμπτη γραμμή, χείλη σφιγμένα σε μια πεισματική άρνηση, βλέμματα παγωμένα στο χρόνο και στην αποστολή που τους είχε ανατεθεί. Και το μυαλό εγκλωβισμένο σε λέξεις, προτάσεις, παραγράφους ενός κειμένου που είχαν όλοι αποστηθίσει, για να... Read more

του Κώστα Σεμερτζάκη * Σσσσσσσς… Κατουράω. Το μακρόσυρτο σίγμα δεν υπαγορεύει ησυχία. Δίνει ρυθμό σε ένα κατούρημα σχεδόν αναγκαστικό.  Είναι ξημέρωμα Κυριακής, λίγο πριν πέσω για ύπνο. Πιέζομαι να κάνω πιπί τώρα, για να έχω όσο περισσότερο σερί χουζούρεμα γίνεται. Είμαι πτώμα μεταφορικά. Σσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσς. Το μακρόσυρτο και φθίνον σίγμα... Read more

του Γιάννη Πανουτσόπουλου * Αργά τη νύχτα στην Εθνική οδό, ταξιδεύω από Αθήνα για Πάτρα με μια δυομισάρα μηχανούλα που είχα τότε φοιτητής. Είναι καθημερινή και ο δρόμος είναι σχεδόν άδειος. Περνάω την έξοδο για Πάτρα και συνεχίζω από περιμετρική για το χωριό μου. Έχουν μείνει λίγα μόλις χιλιόμετρα... Read more

της Μαρίας Μπάστα * “Μυρίζουν; Δεν μυρίζουν; Και γιατί είναι κίτρινα με φουσκάλες τα ούρα μου;” αυτά ρωτούσε τον καθρέφτη της η κυρία Κορνηλία εκείνο το πρωί της τελευταίας της μέρας στη δουλειά. Όμως, οι καθρέφτες πια έχουν πάψει να έχουν γνώμη και λαλιά από τον καιρό της Χιονάτης... Read more