Ο κόσμος μας

Ο κόσμος μας.  Ένα μέρος γεμάτο τόση χαρά αλλά και τόση θλίψη.  Ένα μέρος γεμάτο μικρές στιγμές που για κάποιους ίσως να διαμορφώνουν ολόκληρη τη ζωή τους. 

Κάπου σε ένα πάρκο ένα αγόρι προσπαθεί να αποφασίσει τι δώρο να πάρει στην κοπέλα του για την επέτειο τους.  Θα ήθελε να της προσφέρει τον ουρανό με τ’άστρα.  Θα ήθελε να της δώσει ένα κομμάτι από την καρδιά του, αλλά μετά το ξανασκέφτεται, ήδη της την έχει δώσει ολόκληρη.  Θα ήθελε να της προσφέρει τα πιο όμορφα λουλούδια του κόσμου, για να μπορεί μετά να της πει πως κανένα δεν είναι τόσο όμορφο όσο εκείνη.  Δυστυχώς οι εποχές είναι δύσκολες και τα λεφτά πολύ λίγα.  Της αγοράζει ένα μικρό τριαντάφυλλο και εύχεται έστω και για ένα λεπτό να μπορούσε να μπει στο μυαλό του και να δει πως νοιώθει γι’αυτή…

Κάπου σε μια πλατεία ένα παιδάκι παίζει με ένα μπαλόνι.  Κοιτάζοντας το σκέφτεται πόσο ωραίο θα ήταν να μπορούσε να πετάξει στον αέρα όπως αυτό.  Ξαφνικά το μπαλόνι φεύγει από τα χέρια του και αρχίζει να πετάει μακριά.  Θλίψη γεμίζει την καρδιά του παιδιού.  Εκείνη τι στιγμή ο πατέρας του το παίρνει και το βάζει στους ώμους του.  Ένα όνειρο μόλις έγινε πραγματικότητα.  Ίσως όλα μας τα όνειρα να είναι πιο εύκολο να πραγματοποιηθούν απ’όσο πιστεύουμε.  Και από ψηλά πολλά πράγματα φαίνονται πια ασήμαντα, όπως ένα μπαλόνι που πλέον έχει χαθεί στον ουρανό…

Άνοιξε τον λογαριασμό σου δωρεάν στην Freedom24 και λάβε μια εντελώς δωρεάν μετοχή αξίας έως και $800

Σε μια μακρινή χώρα ένας στρατιώτης βγάζει τον άδειο γεμιστήρα από το όπλο του και το ξαναγεμίζει.  Έχει σκοτώσει μόνο σήμερα πάνω από 3 ανθρώπους.  Όταν κατατάχθηκε στον στρατό πήγε με το όνειρο πως θα προστάτευε την πατρίδα του.  Τώρα βρισκόταν σε μια ξένη χώρα και σκότωνε ανθρώπους που πολεμούσαν για να προστατεύσουν την δικιά τους.  Η ιδέα τον αηδίαζε.  Οι πράξεις του τον αηδίαζαν.  Μετά από αυτή την αποστολή αν ήταν ακόμη ζωντανός θα ζητούσε να παραιτηθεί.  Η σκέψη να τον αποκαλέσουν ήρωα στον γυρισμό του προκαλούσε αναγούλα…

Σε ένα νοσοκομείο μια πολύωρη επέμβαση μόλις έχει τελειώσει.  Ο επικεφαλής χειρούργος κάθεται σε μια καρέκλα χωρίς να μιλάει.  Έκανε ότι μπορούσε για να σώσει τη ζωή του νεαρού που τράκαρε αλλά αν και τα κατάφερε ο μικρός θα ζούσε την υπόλοιπη ζωή του σε αναπηρικό καροτσάκι.  Χωρίς να έχει στιγμή να ξεκουραστεί πρέπει τώρα να αντιμετωπίσει την οικογένεια του νεαρού και την οργή της.  Στη συνέχεια θα ερχόταν αντιμέτωπος με την θλίψη τους.  Δεν ήξερε ποιο από τα δύο ήταν χειρότερο.  Με το που τελειώνει το μαρτύριο του επιστρέφει στην αίθουσα της επέμβασης και κάθεται μόνος.  Νοιώθει άχρηστος.  Ξαφνικά ένας ήχος ακούγεται από το κινητό του.  «Ότι και να γίνει, είσαι ο ήρωας μου» γράφει το μήνυμα από την γυναίκα του. Το χαμόγελο στο πρόσωπο του επισκιάζετε από τα δάκρυα που τρέχουν από τα μάτια του.

Ο κόσμος μας.  Ένα μέρος όπου καθημερινά αντιμετωπίζουμε την προσωπική μας αποκάλυψη.  Τον προσωπικό μας παράδεισο ή κόλαση.  Ένα μέρος όπου ζούμε.