Εμπρός…πίσω

Οι άνθρωποι τείνουν να ξεχνάνε. Γεμίζουν από στιγμές, μεθάνε από αυτές κι έπειτα η φούσκα που δημιουργούν αδειάζει από αέρα.

Οι στιγμές περνάνε στη λήθη και γίνονται μία ανάμνηση που κατακάθεται στο πίσω μέρος του μυαλού προστατευμένη. Και η καθημερινότητα συνεχίζει να κυλάει χωρίς να έρχεται αντιμέτωπη με τις προαναφερθείσες στιγμές κι επομένως γίνεται ρουτίνα, όχι όμορφη ρουτίνα όμως, αλλά από εκείνες τις ρουτίνες που φθείρουν αργά και βασανιστικά τον άνθρωπο και που περνάει καιρός μέχρι να συνειδητοποιήσει την φθορά κι όταν εν τέλει τη συνειδητοποιεί είναι πια αργά γιατί νιώθει ευάλωτος μπροστά της.

Σας μπέρδεψα, είμαι σίγουρη. Ας τα πάρουμε με τη σειρά. Πόσοι από εσάς έχουν πάρει κάποια στιγμή στη ζωή τους μία απόφαση, ένιωσαν εντελώς σίγουροι γι’ αυτήν, γέμισαν από αυτήν, την εφάρμοσαν ενίοτε για μικρό χρονικό διάστημα και με το πέρασμα του καιρού- με την διάβρωση που επιφέρει η καθημερινότητα και η αδυναμία του ανθρώπινου μυαλού- την αναίρεσαν επιστρέφοντας πάλι σε μία κατάσταση που τους είχε προκαλέσει άσχημα συναισθήματα;

Με το pigogo.gr παίρνεις λεφτά πίσω από τις online αγορές σου στα πιο γνωστά καταστήματα

Οι περισσότεροι, μη σας πω όλοι. Και ‘γω ανάμεσα σας. Εντοπίσαμε, λοιπόν, ότι κάτι δεν πάει καλά αναφορικά με τις αποφάσεις και την σταθερότητα των ανθρώπων. Επόμενο βήμα φαντάζομαι είναι ο ορισμός αυτού του προβλήματος- αν μπορεί να θεωρηθεί ως τέτοιο. Επιτρέψτε μου να χρησιμοποιήσω μία λαϊκή λέξη που όμως στο εσωτερικό της κρύβει όλο τον προβληματισμό που χρειαζόμαστε. Θα ονομάσω το πρόβλημα «πισωγύρισμα». Κι αφού το ονομάσαμε τι άλλο μπορούμε να κάνουμε από το να βρούμε πως θα αντιμετωπιστεί.

Κι εδώ εξυψώνεται το μεγαλύτερο πρόβλημα, που ξεπερνά την ιδιαιτερότητα και σοβαρότητα του προαναφερθέντος. Πως μπορούμε να δώσουμε λύση στο πισωγύρισμα; Πως μπορούμε να δώσουμε στον εαυτό μας μια υπόσχεση που θα την κρατήσει; Ποιο κίνητρο θα είναι αυτό που θα μας βοηθήσει να μείνουμε ανεπηρέαστοι και σταθεροί στην εκάστοτε απόφαση; Τόσα εμπόδια, τόσες δυσκολίες.

Πολλοί λένε ότι η λύση βρίσκεται στη δύναμη του μυαλού. Χειραγώγησε το μυαλό σου, λένε. Μην του αφήνεις περιθώρια να ξεφύγει. Όλα τόσο εύκολα και ξεκάθαρα στη θεωρία. Στοιχηματίζω ότι ακόμα και αυτοί που νομίζουν πως έχουν αυτοπειθαρχία στις αποφάσεις τους κοροϊδεύουν τον εαυτό τους. Και ξέρετε γιατί; Γιατί είναι ζήτημα χρόνου μέχρι το μυαλό να δημιουργήσει μία νέα πόρτα που θα έχει ως διαδρομή τον γυρισμό. Γιατί η πραγματική αλήθεια- που τόσο καλά τείνουμε να της ξεφεύγουμε- είναι πως αν γυρίσεις σε μία κατάσταση είναι επειδή ποτέ δεν πήρες εξαρχής την απόφαση να φύγεις μακριά της. Ποτέ δεν είχες το αληθινό κίνητρο για να το κάνεις. Υποκρίθηκες απλώς και μόνο για να αποδείξεις στον εαυτό σου πως έκανες βήματα μπροστά ενώ στην ουσία κατευθυνόσουν προς τα πίσω.

Και τι θα σας συμβούλευα σε αυτήν την περίπτωση- τόσο εσάς όσο και τον εαυτό μου; Βρες αληθινά κίνητρα, κόσμε. Βρες στόχους που θα καθιστούν τόσο πεισματικά δυνατό το ανοσοποιητικό σου ώστε να μην υπάρχει περίπτωση να λυγίσει. Ψάξε καλά μέσα σου και θα βρεις την αδυναμία που θα  μετατραπεί σε δύναμη. Και τότε δεν θα έχεις λόγο να ανησυχείς για πισωγυρίσματα. Επειδή μέσα σου βαθιά θα ξέρεις και η γνώση αυτή είναι που θα σε οπλίσει με αποφασιστικότητα και που δεν θα αφήσει κανένα περιθώριο για προσωρινή λήθη.