του Χάρη Βαλσαμίδη * Μεσάνυχτα, η αγαπημένη μου ώρα, η ώρα που ζω με όλες μου τις αισθήσεις, η ώρα της αναζήτησης, της απόλαυσης, η ώρα του κυνηγιού. Είμαι εδώ και κάμποση ώρα στον υπόγειο σταθμό του Γουέστ Εντ και κόβω την κίνηση στην αποβάθρα. Παρακολουθώ τους ανθρώπους. Το... Read more

της Εύας Πετροπούλου – Λιανού * Μια φορά κι ένα καιρό ήταν ένα συννεφάκι στον ουρανό εκεί ψηλά. Ήταν στενοχωρημένο και έκλαιγε συνέχεια. Ήταν απαρηγόρητο. Καθόταν μόνο του. Το συννεφάκι μας ήταν πολύ λυπημένο γιατί δεν έμοιαζε με τα άλλα σύννεφα. Είχε χρώμα γκρι. Κοιτούσε γύρω του συνέχεια κι... Read more

της Ειρήνης Δερμιτζάκη * Μιλάω πολύ. Μιλάω συνέχεια. Μιλάω χωρίς σταματημό. Δε βάζω γλώσσα μέσα μου. Δε το βουλώνω. Μιλάω ακόμα και στον ύπνο μου. Κάθε βράδυ, καθ’όλη τη διάρκεια του ύπνου. Παθαίνει κάποια εμπλοκή ο εγκέφαλος μου την ώρα που κοιμάμαι και μιλάω ταχύτατα, μόνο που αναστρέφω τις... Read more

των Αχιλλέα Baritone & Eλ Ρόι * Όταν ήμασταν μικροί δεν μας άρεσε ούτε να ακούμε παραμύθια, μα ούτε και να λέμε. Μας άρεσε να τραγουδάμε παραμύθια! Ναι, καλά διαβάσατε: Να τραγουδάμε παραμύθια! Και μαζευτήκαμε εδώ, λοιπόν, σχεδόν δέκα χρόνια μετά, ανάψαμε τη φωτιά στο τζάκι, βάλαμε και κανά... Read more

του Δημήτρη Μακρή * Εκείνο το ανοιξιάτικο βράδυ όλα ήταν τόσο γήινα και το ευωδιαστό αεράκι που κουβαλούσε τα χρώματα των νοτισμένων λιβαδιών, αρκούσε για να αλαφρώσει την ψυχή τ’ ανθρώπου και να δώσει σε όλους μια μικρή γουλιά ευτυχίας. Ααααα! Η ζωή ήταν στ’ αλήθεια τόσο όμορφη αυτό... Read more

του Νίκου Τσιλιγγίρη * Προχθές το βραδάκι είπα να κάνω μια βόλτα στην αγορά της Τσιμισκή μετά από μια πολυδιάστατη και ευχάριστη μελέτη βιολογίας, συγκεκριμένα του ανοσοβιολογικού μηχανισμού… έτσι βρε για να ξεσκάσω και να αποκτήσω και εγώ λίγα αντισώματα στην λαίλαπα των Χριστουγέννων. Καθώς περπατούσα στο πεζοδρόμιο μέσα... Read more

του Κωνσταντίνου Κατσούλη – Δημητρίου *. Το φεγγάρι έσταζε στις ξερολιθιές. Οι σταγόνες έλαμπαν σαν χλωμά μαργαριτάρια. Γλιστρούσαν αργά στις πέτρες κι ενώνονταν με ανεπαίσθητους σπινθηρισμούς, σαν τρεμοπαίγματα άστρου σε ολόφωτη νύχτα. Κυλούσαν στα βράχια κι όλο μεγάλωναν, όλο κατέβαιναν μαζεύοντας λάμψη. Έπεφταν στη λιμνούλα από σεληνόφως κι η... Read more

του Μιχάλη Φουντουκλή * Περπατούσαμε σε μια αμμουδιά με άσπρες πέτρες. Εσύ κι εγώ κι ένας σκύλος, ο Αχιλλέας. Εγώ ήμουν ξυπόλυτος, εσύ με τα παπούτσια του σκύλου στο χέρι και αυτός φορούσε τα δικά σου. Μα ήταν ψηλά, δεκάποντα, και σκόνταφτε ανάμεσα στις άσπρες πέτρες κι όλο γαύγιζε... Read more

του Νίκου Αραπάκη * -Της άρεσε να  βαυκαλίζεται, να στρουθοκαμηλίζει.  -Μα δεν μπορεί… -Αφού δεν τη γνωρίζατε, γιατί επιμένετε; τον έκοψα εκνευρισμένος.  Σταμάτησε κατευθείαν. Τον πήρα απ’ τα μούτρα, αλλά δεν μπορώ να ακούω κι ανοησίες. Άκου, «δεν μπορεί»… Τώρα, μετά θάνατον, όλοι δηλώνουν φίλοι της, ενόσω ζούσε ψυχή... Read more

της Έλενας Χουσνή * Τα πρόσωπά τους ήταν βλοσυρά και ανέκφραστα. Φρύδια σμιλεμένα σε άκαμπτη γραμμή, χείλη σφιγμένα σε μια πεισματική άρνηση, βλέμματα παγωμένα στο χρόνο και στην αποστολή που τους είχε ανατεθεί. Και το μυαλό εγκλωβισμένο σε λέξεις, προτάσεις, παραγράφους ενός κειμένου που είχαν όλοι αποστηθίσει, για να... Read more