του Βαγγέλη Ευαγγελίου * “Αφήστε το μήνυμά σας μετά τον χαρακτηριστικό ήχο” ΒΟΗΘΕΙΑ! ΒΟΗΘΕΙΑ! Φωνάζω σ’ ένα άψυχο μικρό παραλληλόγραμμο τηλέφωνο, που με βοηθάει να θυμάμαι την αίσθηση της αφής. Μήπως και κάποιος με ακούσει και καλέσει Bοηθανθρώπους να με πάρουν από τη Γη και να με πάμε ξανά... Read more

του Άρη Μανουρά * “Και τώρα επιζητάς τη λύτρωση κακομοιριασμένε μου αδερφέ. Όμως τα κλαδιά έχουν πέσει· ριχτάρια μέσ’ στης μνήμης το ανάσεμα. Κι όταν στον πόνο της μέθης ανέμισες τις τροφαντές και πελάγιες ελπίδες σου, μπας και συρρικνώσεις για λίγο το χάος μέσ’ στης σελήνης τη χούφτα τα... Read more

του Μανώλη Μωραΐτη * Το πλοίο στον ορίζοντα αντίκρυ ο μεγάλος φάρος κοντοζύγωνε μέρα με την μέρα. Ο γέρο Κώστας απορούσε συχνά, πώς δεν είχε πέσει στην αντίληψη κάποιου συγχωριανού του ακόμα. Αν και πολύ μακριά, φάνταζε για μια μεγάλη κατασκευή και όχι για κάποιο γνωστό ψαροκάικο του χωριού.... Read more

του Μάνου Κοντολέων * Εγώ καθόμουνα στη θέση που ήταν ακριβώς απέναντι από την πόρτα. Αυτός πιο μπρος, στις θέσεις που έχουν γυρισμένη την πλάτη τους κατά το παράθυρο. Άλλοι επιβάτες στο τραμ δεν υπήρχαν –προχωρημένη η ώρα, τελευταίο δρομολόγιο κι η απεργία των ταξί με έκανε να χρησιμοποιώ... Read more

της Δώρας Κασκάλη * «Εσύ εδώ εγώ εκεί» αυτό μου λέει με το βλέμμα του. Μπορεί να το λέει και με το στόμα του, αλλά εγώ επικεντρώνομαι σ’ αυτό το αυστηρό βλέμμα που με βάζει στη θέση μου. Είτε του τείνω το χέρι μου είτε πάω να παραβιάσω το... Read more

της Άννας Νιαράκη * Κάθεται στο πίσω κάθισμα του ταξί και κοιτάζει νευρικά έξω από το τζάμι. Προσπαθεί να μην σκέφτεται ότι την πάτησε αλλά το μυαλό του έχει κολλήσει στη φράση της Δέσποινας λίγο πριν κλείσει η γραμμή. Ας περιμένεις κι εσύ μια φορά για αλλαγή… Αν είναι... Read more

του Γιάννη Νικολούδη * Για το υπόλοιπο διάστημα που τους έμενε μέχρι τη καθορισμένη μέρα της αναχώρησης τους απ’ την πόλη, συνέχιζαν να κάνουν ότι έκαναν και τον προηγούμενο καιρό, μετέφεραν νεκρούς με το ίδιο αίσθημα βουβής αηδίας και αγανάκτησης, πάλευαν στους δρόμους και στις σκηνές των ξένων αποστολών... Read more

του Θανάση Χειμωνά * Οδηγούσε σ’ έναν εξοχικό δρόμο, ένα αυτοκίνητο που δεν ήταν το δικό της. Γύρω ερημιά κι έπειτα ξαφνικά μπήκε σε ένα τούνελ που βρέθηκε μπροστά της. Το πόρτ μπαγκάζ έβγαζε φλόγες. Κόκκινες, πράσινες, μπλε φλόγες, μωβ και πορτοκαλιές. Θέριευαν και την πλησίαζαν. Το τούνελ στένευε,... Read more

της Κατερίνας Σαμψώνα * Αναθυμιάσεις, μόνο αυτό κατάλαβες όταν άνοιξες τα μάτια σου. Δεν ήξερες που βρισκόσουν, το μόνο που ήξερες ήταν ότι το στόμα σου ήταν ανύπαρκτο από το αλκοόλ. Εξατμίστηκε και αυτό μαζί με κάθε ζωντανό κύτταρο του εγκεφάλου σου. Προσπάθησες να ανοίξεις ξανά τα μάτια σου... Read more

της Ειρήνης Φράγκου * Δεν είχες αρρωστήσει ποτέ. Δε νοσηλεύτηκες ποτέ σε νοσοκομείο. Δεν σου συνταγογράφησε ποτέ γιατρός φάρμακα. Δεν χρειάστηκες ποτέ σφράγισμα. Δε φόρεσες ποτέ γυαλιά πρεσβυωπίας. Βασικά, δε σε θυμάμαι ποτέ, γιαγιά, να έχεις έστω ταλαιπωρηθεί από ένα απλό συνάχι. Και θα ζούσες για πολλά πολλά χρόνια... Read more