Η Μπαλάντα της Τρύπιας Καρδιάς είναι ελληνική μαύρη κωμωδία σε σκηνοθεσία Γιάννη Οικονομίδη και σενάριο Γιάννη Οικονομίδη, Χάρη Λαγκούση και Δημοσθένη Παπαμάρκου.... Read more
του Κώστα Σεμερτζάκη * Σσσσσσσς… Κατουράω. Το μακρόσυρτο σίγμα δεν υπαγορεύει ησυχία. Δίνει ρυθμό σε ένα κατούρημα σχεδόν αναγκαστικό. Είναι ξημέρωμα Κυριακής, λίγο πριν πέσω για ύπνο. Πιέζομαι να κάνω πιπί τώρα, για να έχω όσο περισσότερο σερί χουζούρεμα γίνεται. Είμαι πτώμα μεταφορικά. Σσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσς. Το μακρόσυρτο και φθίνον σίγμα... Read more
του Γιάννη Πανουτσόπουλου * Αργά τη νύχτα στην Εθνική οδό, ταξιδεύω από Αθήνα για Πάτρα με μια δυομισάρα μηχανούλα που είχα τότε φοιτητής. Είναι καθημερινή και ο δρόμος είναι σχεδόν άδειος. Περνάω την έξοδο για Πάτρα και συνεχίζω από περιμετρική για το χωριό μου. Έχουν μείνει λίγα μόλις χιλιόμετρα... Read more
της Μαρίας Μπάστα * “Μυρίζουν; Δεν μυρίζουν; Και γιατί είναι κίτρινα με φουσκάλες τα ούρα μου;” αυτά ρωτούσε τον καθρέφτη της η κυρία Κορνηλία εκείνο το πρωί της τελευταίας της μέρας στη δουλειά. Όμως, οι καθρέφτες πια έχουν πάψει να έχουν γνώμη και λαλιά από τον καιρό της Χιονάτης... Read more
του Νίκου Καρακάση * «Σας ορκίζομαι, δεν ήμουν πάντα έτσι!» είπε ο κύριος – μάλλον δηλαδή κύριος, αν κρίνει κανείς απ’ την βαρύτητα της φωνής και την βραχνάδα που έβγαζε εκείνο το αδιευκρίνιστο σώμα που ακολουθούσε το σημείο που έμοιαζε με κεφάλι. Λέμε μοιάζει, για τον απλό λόγο ότι... Read more
της Αναστασίας Μιχελάκη * Μεταμεσονύκτιο καλοκαίρι. Από το ραδιόφωνο πέφτουν στάλες της τζαζ, χρυσές, ανεπανάληπτες. Απολαμβάνω τις βουτιές μέσα στους κόλπους της ποίησης του Ελύτη. Επιχειρώ να αποβάλλω κάθε τοξίνη σκέψης, να αποπλανηθώ από τα χρώματα όλως διόλου. Στυλώνω το βλέμμα στο βιβλίο και ανασαίνω για δέκατη πέμπτη φορά... Read more
του Pal * …ήταν ένας άστεγος που έμενε στο δρόμο έξω από μία μικρή πόρτα που έβγαζε σε μία μεγάλη αυλή με πολλά σπίτια. Οι άνθρωποι της πόλης όπου έμενε τον προσπερνούσαν, και αδιαφορούσαν γι αυτόν. Μια μέρα, εκεί που καθόταν στη άκρη του δρόμου, βγήκε απ’ την αυλή... Read more
του Χαράλαμπου Τσακίρη * -“Ξέρεις μπαμπά…”, μου είπε ο γιος μου κάποια στιγμή που καθόμασταν στη κουζίνα καθώς έφτιαχνα ένα μεταμεσονύκτιο σνακ γιατί όλη μέρα δεν είχα φάει παρά μόνο 2 μανταρίνια… -“Έλα, πες μου…” του είπα. Φάνηκε να κοντοστέκεται και έτσι τον ενθάρρυνα… “Τι σκέφτεσαι;”. -“Να, τώρα τελευταία... Read more
της Νιόβης Λύρη * Η ιστορία αυτή άρχισε ένα μεσημέρι (νομίζω), καθώς περνούσα από το σταθμό Μετρό του Συντάγματος. Στη μεγάλη του αίθουσα γινόταν μια έκθεση ζωγραφικής μαθητών, με θέμα (δεν θυμάμαι τον τίτλο) σχετικό με μετανάστες, πρόσφυγες και τα δικαιώματά τους. Ως συνταξιούχος Γυμνασιάρχης – και κατά την... Read more
του Digital Orpheus * Έγειρα στης κουπαστής το ξύλο και χάζευα τις αντανακλάσεις του φωτός πάνω στο θρυμματισμένο καθρέφτη της θάλασσας. Σπινθηροβολήματα και αφροί φιλούσαν την καρίνα. Το πλοίο έσκιζε το νερό. Κοίταξα τα χέρια μου. Το δέρμα είχε σκάσει από την αρμύρα. Οι αρθρώσεις μοιάζανε με κόμπους ναυτικούς. Τα... Read more
του Μητσάκου Ζαφ * Τόσα χρόνια στη πιάτσα, άλλο τέτοιο β@πορ@κι δεν έτυχε και δεν πέρασαν λίγα από τα χέρια μου. Έμπαινε στο ευρύχωρο διαμέρισμα -που κράταγα τότε στο Χαλάνδρι- και αφού έκανε τη φτιάξη του, έβγαζε από τη καμπαρντίνα -καλό ύφασμα ομολογώ, πεντάρι- ένα αντίτυπο αυτού του Ζαρατούστρα... Read more
