Η Γερμανική Στρατιωτική Υπεροχή το 1939

Τον Σεπτέμβριο του 1939, οι Σύμμαχοι, δηλαδή η Μεγάλη Βρετανία, η Γαλλία και η Πολωνία, ήταν ανώτεροι σε βιομηχανικούς πόρους, πληθυσμό και στρατιωτικό δυναμικό, αλλά ο Γερμανικός Στρατός ή αλλιώς Wehrmacht, λόγω του οπλισμού, της εκπαίδευσης και της πειθαρχίας, ήταν η πιο αποτελεσματική δύναμη μάχης για το μέγεθός της στον κόσμο. Ο δείκτης στρατιωτικής ισχύος τον Σεπτέμβριο του 1939 ήταν ο αριθμός των μεραρχιών που κάθε έθνος μπορούσε να κινητοποιήσει.

Η Γαλλία είχε 90 τμήματα πεζικού στη μητροπολιτική Γαλλία, η Μεγάλη Βρετανία είχε 10 μεραρχίες πεζικού και η Πολωνία είχε 30 μεραρχίες πεζικού, 12 ταξιαρχίες ιππικού και μία τεθωρακισμένη ταξιαρχία. Αντίθετα, η Γερμανία είχε 100 μεραρχίες πεζικού και 6 μεραρχίες τεθωρακισμένων. Κάθε τέτοια μεραρχία περιείχε από 12.000 έως 25.000 άνδρες

Χερσαίες δυνάμεις

Ήταν η ποιοτική ανωτερότητα του γερμανικού πεζικού και ο αριθμός των τεθωρακισμένων τους που έκαναν τη διαφορά το 1939. Η δύναμη πυρός μιας γερμανικής μεραρχίας πεζικού ξεπερνούσε σε μεγάλο βαθμό την αντίστοιχη γαλλική, βρετανική ή πολωνική. Η βασική γερμανική μεραρχία περιλάμβανε 442 πολυβόλα, 135 όλμους, 72 αντιαρματικά όπλα και 24 πυροβόλα. Οι συμμαχικές μεραρχίες είχαν δύναμη πυρός απλά ελαφρώς μεγαλύτερη από αυτή του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Γερμανικός Στρατός είχε έξι μεραρχίες τεθωρακισμένες τον Σεπτέμβριο του 1939. Οι Σύμμαχοι, αν και διέθεταν μεγάλο αριθμό αρμάτων, δεν είχαν τεθωρακισμένες μεραρχίες εκείνη τη στιγμή.

Θέλεις να μειώσεις τον λογαριασμό του ρεύματός σου; Είναι απλό!

Οι έξι τεθωρακισμένες μεραρχίες της Wehrmacht διέθεταν περίπου 2.400 άρματα.

Αν και η Γερμανία θα επέκτεινε συνεχώς τις δυνάμεις αρμάτων της τα πρώτα χρόνια του πολέμου, δεν ήταν ο αριθμός των αρμάτων που την έκανε να υπερτερεί αλλά το γεγονός ότι ήταν οργανωμένα σε μεραρχίες και λειτουργούσαν ως τέτοιες.

Σύμφωνα με τις οδηγίες του στρατηγού Χάιντς Γκουντέριαν, τα γερμανικά άρματα χρησιμοποιήθηκαν μαζικά σε σχηματισμούς σε συνδυασμό με μηχανοκίνητο πυροβολικό ώστε να δημιουργούν τρύπες στην γραμμή του εχθρού και να απομονώνουν τμήματά του, που στη συνέχεια τα περικύκλωναν και τα καταλάμβαναν μηχανοκίνητες μονάδες πεζικού, ενώ τα άρματα συνέχιζαν για να επαναλάβουν τη διαδικασία. Αυτές οι τακτικές υποστηρίζονταν από αεροπορικά βομβαρδιστικά που απέκοπαν τις γραμμές εφοδιασμού και επικοινωνίας του εχθρού δημιουργώντας πανικό και σύγχυση παραλύοντας έτσι τις αμυντικές δυνατότητές του.

Η μηχανοκίνηση ήταν το κλειδί για τη γερμανική επικράτηση στο πόλεμο, γνωστός και ως “πόλεμος αστραπής”, που ονομάστηκε έτσι λόγω της άνευ προηγουμένου ταχύτητας και κινητικότητας. Δοκιμασμένες και καλά εκπαιδευμένες σε ελιγμούς, οι γερμανικές μεραρχίες αρμάτων δημιούργησαν μια ανίκητη δύναμη στην Ευρώπη

Με κάθε burger, δώρο αναψυκτικό 330ml!

Αεροπορία

Η γερμανική αεροπορική δύναμη ή Luftwaffe ήταν επίσης η μεγαλύτερη δύναμη του είδους της το 1939. Ήταν κυρίως μια δύναμη υποστήριξης πεζικού αλλά τα αεροπλάνα της ήταν ανώτερα από σχεδόν όλα τα συμμαχικά. Στη περίοδο 1935-1939, η γερμανική παραγωγή μαχητικών αεροπλάνων αυξανόταν σταθερά όπως φαίνεται στον παρακάτω πίνακα

Στον αέρα, η τεχνολογία του πολέμου άλλαξε ριζικά μεταξύ 1918 και 1939. Τα στρατιωτικά αεροσκάφη είχαν αυξηθεί σε μέγεθος, ταχύτητα και εμβέλεια και για επιχειρήσεις στη θάλασσα. Μεταξύ των νέων τύπων αεροπλάνων που αναπτύχθηκαν, δημιουργήθhκε κι ένα αεροσκάφος σχεδιασμένο για ακριβείς επιθέσεις βύθισης με βόμβες ως μέρος του συνδυασμού άρματος-αεροπλάνου-πεζικού.

Γρήγορα μονόπλανα μαχητικά αναπτύχθηκαν σε όλες τις χώρες. Αυτά τα αεροσκάφη ήταν ουσιαστικά ιπτάμενες πλατφόρμες για 8-12 πολυβόλα που ήταν εγκατεστημένα στα φτερά. Αναπτύχθηκαν επίσης ελαφρά και μεσαία βομβαρδιστικά για να χρησιμοποιηθούν στον στρατηγικό βομβαρδισμό πόλεων και ισχυρών στρατιωτικά σημείων.

Η τυποποίηση των κινητήρων και των αεροσκαφών έδινε στη Luftwaffe σημαντικό πλεονέκτημα έναντι των αντιπάλων του.

Η Γερμανία είχε μια επιχειρησιακή δύναμη 1000 μαχητικών και 1050 βομβαρδιστικών το Σεπτέμβριο του 1939. Οι Σύμμαχοι στην πραγματικότητα είχαν περισσότερα αεροσκάφη το 1939 από ότι η Γερμανία, αλλά η δύναμή τους αποτελούταν από πολλούς διαφορετικούς τύπους, ορισμένοι από τους οποίους ήταν παρωχημένοι. Ο αντίστοιχος πίνακας δείχνει την αεροπορική δύναμη των συμμάχων κατά την έναρξη του πολέμου

Η Μεγάλη Βρετανία, η οποία έμεινε πίσω στη παραγωγή λόγω καθυστερήσεων στο πρόγραμμα ανασυγκρότησης, δημιούργησε ένα σύγχρονο μαχητικό το 1939, το Hurricane. Ένα ακόμα ανώτερο μαχητικό, το Spitfire, είχε φτάσει μόλις στην παραγωγή και δεν συμμετείχε στις δυνάμεις της μέχρι το 1940. Η δύναμη της Γαλλικής Πολεμικής Αεροπορίας το 1939 μειώθηκε από τον αριθμό των απαρχαιωμένων αεροπλάνων: 131 από τα 634 μαχητικά και σχεδόν όλα της τα 463 βομβαρδιστικά και γι αυτό το λόγο προσπαθούσε απελπισμένα να αγοράσει σύγχρονα αεροσκάφη από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Στη θάλασσα, οι δυνάμεις της Γερμανίας ήταν πολύ μικρότερες το Σεπτέμβριο του 1939 από ότι τον Αύγουστο του 1914, δεδομένου ότι οι Σύμμαχοι το 1939 διέθεταν πολύ περισσότερα πολεμικά πλοία επιφανείας απ ότι η Γερμανία

Τακτικές

Όταν ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος έληξε, η εμπειρία του αρχικά φάνηκε να δικαιώνει τη δύναμη της άμυνας σε σχέση με την επίθεση. Είχε επίσης ευρέως θεωρηθεί ότι η αριθμητική υπεροχή (τουλάχιστον 3 προς 1) αποτελεί επιτυχία για μια επιτυχημένη επίθεση. Τα ισχυρά αμυντικά σενάρια τροφοδοτούσαν την κατασκευή της γραμμής Maginot μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας και της αντίστοιχης μικρότερης της, της γραμμής Siegfried στους μεσοπολεμικούς χρόνους.

Ωστόσο, από το 1918 δύο νέοι τύποι δυνάμεων ήταν διαθέσιμοι για την υπεροχή στην επίθεση: άρματα και αεροπλάνα. Οι μάχες του Cambrai (1917) και Amiens (1918) απέδειξαν ότι όταν χρησιμοποιήθηκαν άρματα με αιφνιδιασμό σε σταθερό και ανοιχτό πεδίο πεδίο μάχης, ήταν δυνατό να διαπεραστεί οποιοδήποτε αμυντικό σύστημα

Ο Γερμανικός Στρατός εκμεταλλεύτηκε αυτό το εύρημα από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι Σύμμαχοι από την άλλη πλευρά θεώρησαν ότι η νίκη τους επιβεβαίωσε τις μεθόδους, τα όπλα και την ηγεσία τους και στη μεσοπολεμική περίοδο οι Βρετανικοί και Γαλλικοί στρατοί καθυστέρησαν να εισάγουν νέα όπλα και νέες μεθόδους. Ως εκ τούτου, το 1939 ο βρετανικός στρατός δεν είχε ούτε ένα τμήμα τεθωρακισμένων και τα γαλλικά άρματα διασκορπίστηκαν σε όλα τα τμήματα πεζικού. Οι Γερμανοί, αντιθέτως, άρχισαν να αναπτύσσουν μεγάλους σχηματισμούς αρμάτων σε αποτελεσματική βάση μετά την έναρξη του προγράμματος ανασυγκρότησης τους το 1935

Radar

Η απειλή βομβαρδισμών σε στρατιωτικούς και πολιτικούς στόχους οδήγησε άμεσα στην ανάπτυξη του ραντάρ στην Αγγλία. Το ραντάρ επέτρεψαν τον προσδιορισμό της θέσης, της απόστασης και του ύψους ενός μακρινού αεροσκάφους, ανεξάρτητα από τον καιρό.

Μέχρι τον Δεκέμβριο του 1938 εγκαταστάθηκαν πέντε σταθμοί ραντάρ στην ακτή της Αγγλίας ενώ ξεκίνησε η κατασκευή 15 επιπλέον. Έτσι, όταν ο πόλεμος άρχισε το Σεπτέμβριο του 1939, η Μεγάλη Βρετανία είχε μια προειδοποιητική αλυσίδα σταθμών ραντάρ που θα μπορούσε να ειδοποιήσει πότε πλησίαζαν εχθρικά αεροσκάφη