του Νίκου Αραπάκη * -Της άρεσε να  βαυκαλίζεται, να στρουθοκαμηλίζει.  -Μα δεν μπορεί… -Αφού δεν τη γνωρίζατε, γιατί επιμένετε; τον έκοψα εκνευρισμένος.  Σταμάτησε κατευθείαν. Τον πήρα απ’ τα μούτρα, αλλά δεν μπορώ να ακούω κι ανοησίες. Άκου, «δεν μπορεί»… Τώρα, μετά θάνατον, όλοι δηλώνουν φίλοι της, ενόσω ζούσε ψυχή... Read more