9+1 απορίες για τις δημόσιες πισίνες

Για όσες και όσους αγαπούν την κολύμβηση, αλλά απεχθάνονται τις πολυσύχναστες παραλίες, την άμμο και την αίσθηση του αλατιού στο δέρμα τους, η πιο πρόσφορη λύση είναι οι ανοικτές, δημόσιες πισίνες. Παρόλο που η συγκεκριμένη εναλλακτική αντιστοιχεί σε μια όαση δροσιάς μέσα στο καυτό καλοκαίρι, αυτό που θα πρέπει να έχουμε κατά νου, είναι ότι η συγκεκριμένη επιλογή, κρύβει και ορισμένους –σοβαρούς- κινδύνους.

Στις γραμμές που ακολουθούν, λύνουμε τις πιο κοινές απορίες σχετικά με την ασφάλεια των κολυμβητικών δεξαμενών.

1. Ποιοι είναι οι κίνδυνοι λοιμώξεων από το κολύμπι στις δημόσιες πισίνες;

Οι κυριότεροι παθογόνοι μικροοργανισμοί που μπορεί να μολύνουν μια πισίνα είναι οι σιγγέλες, το εντεροαιμοραγικό κολοβακτηρίδιο, ιοί, όπως οι αδενοιοί, ο ιός της ηπατίτιδας Α, οι νοριοί αλλά και παράσιτα, όπως η λάμβλια και το κρυπτοσπορίδιο.

Επιπλέον, η λεγιωνέλλα, καθώς και η ψευδομονάδα μπορούν να αποτελέσουν αιτία λοίμωξης, κυρίως σε συστήματα ζεστού νερού, που δημιουργούν υδρατμούς, όπως spa κ.λπ. Τέλος, μύκητες όπως τα δερματόφυτα, μπορεί να μολύνουν τους κολυμβητές στις δημόσιες πισίνες.

Στο www.cosmoteinsurance.gr, οι πελάτες μπορούν να συγκρίνουν τιμές και καλύψεις μέσα από μεγάλο εύρος ασφαλιστικών εταιριών

2. Τι ρυπαίνει τις δημόσιες πισίνες;

Η ρύπανση του νερού της κολυμβητικής δεξαμενής μπορεί να γίνει πρωτίστως από ανθρώπινα περιττώματα- είτε άμεσα από τους λουόμενους, είτε έμμεσα από τη χρήση μη ασφαλούς νερού για την πλήρωση της δεξαμενής- είτε ακόμη και από μόλυνση του νερού με περιττώματα πουλιών, τρωκτικών ή και άλλων ζώων.

Άλλη πηγή προέλευσης μικροοργανισμών (κυρίως ιών και μυκήτων- δερματόφυτων) μπορεί να είναι το δέρμα των λουομένων ή των εργαζομένων κ.λπ., που έρχονται σε επαφή με το νερό.

Σημειώνεται ότι δυνητική εστία μόλυνσης -κυρίως για τις δερματομυκητιάσεις- εκτός από το νερό, ενδέχεται να είναι και οι μολυσμένες επιφάνειες, τα αντικείμενα κοινής χρήσης, αλλά και η άμεση επαφή μεταξύ των λουομένων.

Πάντως, αν και αυτό καθ’ αυτό το νερό μπορεί αποτελεί εστία λοίμωξης, οι μυκητιάσεις μεταδίδονται κυρίως από την άμεση επαφή ή από κοινή χρήση αντικειμένων (πετσέτες, καθίσματα κ.λπ.).

3. Οι λοιμώξεις από πισίνες πώς εκδηλώνονται; Τι μπορούν να προκαλέσουν;

Οι ασθένειες που μεταδίδονται μέσω των ανακυκλούμενων νερών (πισίνες, τζακούζι), εκδηλώνονται με μολύνσεις των αυτιών, του δέρματος, του αναπνευστικού και των ματιών. Συνηθέστερη εκδήλωση όμως, αποτελεί η διάρροια, από μικρόβια όπως το κρυπτοσπορίδιο, η σιγκέλα και το κολοβακτηρίδιο.

Πιο συγκεκριμένα, οι λοιμώξεις από την κολύμβηση σε μολυσμένο νερό από ανθρώπινα ή ζωικά περιττώματα, θα εκδηλωθούν ως διαρροϊκά σύνδρομα, που στην περίπτωση των παρασίτων, μπορεί να είναι και χρόνια.

Οι ιοί -ανάλογα τον ιό- θα εκδηλωθούν ως ηπατίτιδα Α κ.λπ. Οι λοιμώξεις από λεγιωνέλλα ως πνευμονία, η ψευδομονάδα κυρίως ως λοίμωξη του δέρματος και ως εξωτερική ωτίτιδα, οι δε μύκητες κυρίως ως δερματομυκητιάσεις.

Το insurancemarket.gr είναι η μεγαλύτερη και πιο αποτελεσματική πλατφόρμα σύγκρισης ασφαλειών από την Νο1 εταιρεία online διαμεσολάβησης στην Ελλάδα

4. Οι κίνδυνοι σε μία πισίνα είναι μεγαλύτεροι απ’ ό,τι σε μια ανοικτή θάλασσα, σε ένα ποτάμι η σε μια λίμνη;

Η ανοικτή θάλασσα έχει μικρότερες πιθανότητες να έχει υψηλούς δείκτες ρύπανσης, από μια κακοσυντηρημένη κολυμβητική δεξαμενή, που αποτελεί ένα εύκολα μολυνόμενο κλειστό σύστημα.

5. Κατά πόσο προστατεύει η χλωρίωση του νερού της πισίνας;

Αν γίνεται σωστά και με βάση τις οδηγίες, οπωσδήποτε προστατεύει. Σημειώνεται ωστόσο, ότι τα παράσιτα, όπως η λάμβλια και το κρυπτοσπορίδιο εμφανίζουν αντοχή στη χλωρίωση. Όταν εμφανιστούν κρούσματα λοιμώξεων από αυτά τα παράσιτα, πρέπει η απολύμανση της δεξαμενής να γίνει με άλλον τρόπο.

6. Ποιες είναι οι προϋποθέσεις υγιεινής της πισίνας;

Πρέπει καταρχήν να έχουν λείες επιφάνειες. Να διαθέτουν σύστημα ανακύκλωσης, φιλτραρίσματος και απολύμανσης του νερού, που να ανακυκλώνει όλη την ποσότητα του νερού κάθε 4-7 ώρες. Το νερό πρέπει να φεύγει από την πισίνα με υπερχείλιση για να καθαρίζεται από το επιπλέον στρώμα των βλεννών και του ιδρώτα. Απαραίτητη είναι επίσης μια καθορισμένη ποσότητα ελεύθερου χλωρίου στο νερό για την καταπολέμηση των μικροβίων.

Η νομοθεσία καθορίζει ακόμη τον αριθμό των ατόμων που μπορούν να κολυμπήσουν σε κάθε πισίνα. Το όριο αυτό πρέπει να τηρείται αυστηρά.

Σε τακτά διαστήματα, η πισίνα πρέπει να αδειάζει εντελώς για να καθαρίζεται καλά ο πυθμένας. Αυτό βέβαια οφείλουν να το κάνουν οι υπεύθυνοι της πισίνας αμέσως, μόλις δουν το νερό να χάνει τη διαύγειά του ή μόλις διακρίνουν σωματίδια στον πυθμένα.

7. Ποιοι δεν πρέπει να κάνουν μπάνιο στις πισίνες, ώστε να αποφεύγονται οι μολύνσεις άλλων λουομένων;

Οι ασθενείς με διάρροια, ηπατίτιδα Α, παρασιτώσεις και δερματομυκητιάσεις, δεν πρέπει να χρησιμοποιούν τις κοινόχρηστες κολυμβητικές δεξαμενές.

Καλό είναι να έχουμε πάντα στο νου μας ότι μοιραζόμαστε το ίδιο νερό με πολλούς άλλους. Με άλλα λόγια, αν στον ίδιο χώρο κολυμπάει κάποιος με διάρροια, η πισίνα ή το υδρομασάζ μπορεί εύκολα να μολυνθεί από τα μικρόβια που σε μεγάλες ποσότητες συνεχώς αποβάλλει.

Ακόμα κι ένα μη άρρωστο παιδί, που άθελά του ενεργείται ενώ κολυμπά, μπορεί να μολύνει τα νερά.

Η κατάποση μολυσμένου νερού, μπορεί εύκολα να οδηγήσει ένα άτομο στο να νοσήσει και να εμφανίσει διάρροια.

8. Ποιες ευπαθείς ομάδες οφείλουν να είναι προσεκτικές και γιατί;

Οι πάσχοντες από χρόνια νοσήματα και τα άτομα σε ανοσοκαταστολή καλό θα είναι να συμβουλευθούν τον γιατρό τους πριν την επίσκεψη σε μία πισίνα. Αυξημένη προσοχή χρειάζονται επίσης τα παιδιά, οι έγκυες καθώς και κάθε άτομο με ευπαθή οργανισμό και πεσμένη άμυνα.

9. Ειδικά για τα παιδιά, τι θα πρέπει να έχουν υπόψη τους οι γονείς;

Η πρώτη φροντίδα των γονέων είναι η αποφυγή των ατυχημάτων στις πισίνες. Ως προς τις λοιμώξεις, καλό είναι να συμβουλευθούν τον παιδίατρο τους, την πρώτη φορά που το παιδί είναι να επισκεφθεί την κολυμβητική δεξαμενή.

Οφείλουν επίσης να πηγαίνουν τα παιδιά τους σε τακτά χρονικά διαστήματα στην τουαλέτα. Να αλλάζουν τις πάνες των μωρών στο μπάνιο κι όχι δίπλα στην πισίνα, αφού τα μικρόβια μπορούν να εξαπλωθούν στις γύρω επιφάνειες και να μολύνουν τους λουόμενους. Επίσης, είναι σημαντικό να πλένουν πάντα καλά τα παιδιά με νερό και σαπούνι πριν κολυμπήσουν.

Πάντοτε να ενημερώνονται για τα πιστοποιητικά αυτοελέγχου της δεξαμενής. Σημειώνεται ότι οι κολυμβητικές δεξαμενές πρέπει, δια νόμου, να ελέγχουν την (μικροβιολογική) ποιότητα του νερού τους σε τακτά χρονικά διαστήματα (τουλάχιστον 2 φορές τον χρόνο).

10. Ποιοι κανόνες υγιεινής πρέπει να ακολουθούνται από τους λουόμενους;

Να μην χρησιμοποιούν την πισίνα αν είναι άρρωστοι, κυρίως από τα νοσήματα που προαναφέρθηκαν, να κάνουν ντους πριν και μετά τη χρήση της δεξαμενής και να πηγαίνουν στην τουαλέτα πριν κολυμπήσουν, ώστε να ελαχιστοποιείται τυχόν μόλυνση του νερού.

Επίσης, είναι σημαντικό να χρησιμοποιούν αποκλειστικά και μόνο τα προσωπικά τους είδη (πετσέτες, σαγιονάρες κ.λπ.) και να αναφέρουν στους υπεύθυνους της δεξαμενής -αλλά και στις υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας- τυχόν νόσησή τους, που θεωρούν πως σχετίζεται με τη χρήση της δεξαμενής.