Η αποταμίευση ως τρόπος ζωής και η επικινδυνότητα των ημερών της κρίσης

Θυμάμαι αυτήν την φοβερή ατάκα από το “Κωνσταντίνου και Ελένης” που έλεγε ο Ρώμας “Γιατί τα λεφτά φεύγουν σαν ατμός…Φςςς φςςς” σε κάθε μου αγορά και πληρωμή χρεών μέσα στην μέρα μου. Πόσο δίκιο είχε τότε ο Χάρης Ρώμας για την αποταμίευση;

Τα λεφτά εξανεμίζονται και ούτε που το καταλαβαίνουμε και ειδικά αυτήν την περίοδο που δεν προλαβαίνουμε να πληρώνουμε λογαριασμούς.

Συγκεκριμένα, από την προσωπική μου ζωή το πρωί ξεχρεώνω με του λογαριασμούς της προηγούμενης μέρας και μέχρι το μεσημέρι έχουν έρθει άλλοι τόσοι. Και μετά είναι και οι καθημερινές ανάγκες διαβίωσης: φαγητό, ένδυση …για διασκέδαση ούτε λόγος, είναι αγαθό πολυτελείας!

Ο πατέρας μου φωνάζει να κάνουμε αποταμίευση, και έχει δίκιο. Με τόσους λογαριασμούς και έκτακτες εισφορές και τρέχουν δεν γίνεται να μην αποταμιεύεις. Τι θα κάνεις τον άλλο μήνα που μπορεί να χρειαστεί να πληρώσεις κάτι πέρα των παγίων;

Έχουμε και λέμε: κινητά, σταθερά και ίντερνετ, φως και νερό, εφορία και ΦΠΑ, κάτι δάνεια (που όλοι έχουμε από ένα), κάτι πιστωτικές (που όλοι έχουμε περισσότερες από μία) και ασφάλειες. Κάτσε να βάλω και τα έξοδα του αμαξιού (που πάλι πολυτέλεια είναι, ας το ονομάσουμε μέσο μεταφορά) βενζίνη, ασφάλεια, φόρος (πες ότι μετακινούμαστε με τα ΜΜΜ οπότε το λέμε “κάρτα”). Συνεχίζω με σούπερ μάρκετ και είδη διατροφής (πρωινό, μεσημεριανό, βραδινό, καφέδες, και τα ενδιάμεσα). Ωραία…κάτι έχω ξεχάσει αλλά τέλος πάντων. Έφυγαν τα έξοδα! Ας προσθέσουμε και έναν καφέ μια φορά τον μήνα! Τώρα μου έμειναν 100 ευρώ να αποταμιεύσω! Ζήτωωωω! Τα αφήνω στην άκρη γιατί έρχονται και δύσκολες μέρες!

-Τι θα πάρετε; -Μην ενοχλήστε… για το check in και μία selfie ήρθαμε!

Περνούν οι μήνες… δουλεύουμε από το πρωί μέχρι το βράδυ και ζούμε τις στιγμές μας μέσα στο σπίτι, στην διαδρομή από και προς την δουλειά και εντός του εργασιακού χώρου. Α, και μία φορά τον μήνα έναν καφέ, μην τα ξεχνάμε αυτά. Τα 100 ευρώ (ενδεικτικά το είπα μην με κρεμάσετε) πολλαπλασιάζονται και σε έναν χρόνο έχουμε μαζέψει αρκετά λεφτά για να πάμε διακοπές. Τι καλά! Ζήσαμε και ένα ταξίδι!

Δεν μπορώ ήδη απελπίστηκα… Απλά θα καταλήξω στο ότι η αποταμίευση είναι τόσο αναγκαία για να ζήσεις αλλά και τόσο ακατάλληλη για την ίδια την ύπαρξη. Εδώ δεν ξέρουμε αν θα ζούμε την επόμενη μέρα… Θα ζούμε με τον φόβο των χρεών μια ζωή; Δεν μπορώ να το καταλάβω αυτό. Δεν το δέχομαι!

Τι ωραία που είναι στις φωτογραφίες

Δηλαδή με μέσω όρο ζωής τα 70-75 (που ανάθεμα κι αν θα τα φτάσουμε κι αυτά) θα έχουμε πιει (βγάζουμε 20 χρόνια σπουδών και “καλοπέρασης”) 50*12=600 καφέδες με φίλους και θα έχουμε πάει και 50 φορές διακοπές-ταξίδια. Εντάξει ναι… είναι μια γεμάτη ζωή. Μην το πεις ούτε του παπά!

Παρόλα αυτά θα έχουμε διαβάσει κανένα εκατομμύριο άρθρα, θα έχουμε δει τρισεκατομμύρια post στο facebook, twitter και θα έχουμε βγάλει δισεκατομμύρια άσκοπες φωτογραφίες για το instagram και το facebook!

Ωραία… Εντάξει δίνω την θέση μου από τώρα στους εξωγήινους και την τεχνητή νοημοσύνη!