Οι 10 σπουδαιότεροι φωτογράφοι όλων των εποχών

Η φωτογραφία είναι τέχνη και μέσα από αυτή μεγάλοι καλλιτέχνες φωτογράφοι έχουν περάσει στον κόσμο την έκφραση της εποχής, των αισθητικών προτιμήσεων αλλά και των κοινωνικών συνθηκών και εξελίξεων. Αν και είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς μόνο 10 από τους σπουδαιότερους φωτογράφους όλων των εποχών, εδώ σας παρουσιάζουμε τη Top10 λίστα με βάση κυρίως τη φήμη του ονόματος και των φωτογραφιών τους.

10. Ντοροθέα Λανγκ

(Dorothea Lange | American 1895-1965)

Η Ντοροθέα Λανγκ ήταν Αμερικανίδα φωτογράφος ντοκιμαντέρ που σπούδασε φωτογραφία στο Πανεπιστήμιο Columbia και εργάστηκε ως βοηθός του Άρνολντ Γκέντε πριν ξεκινήσει το φωτογραφικό της ταξίδι στον κόσμο το 1918. Όταν ξέμεινε από χρήματα στο Σαν Φρανσίσκο, άνοιξε ένα φωτογραφικό στούντιο και στις αρχές της δεκαετίας του 1930 άρχισε να φωτογραφίζει τους άστεγους ανθρώπους που πλημμύριζαν στην πόλη μετά από το τραγικό φαινόμενο του Νταστ Μπόουλ (Dust Bowl).

Οι φωτογραφίες της τράβηξαν την προσοχή του Πολ Τέιλορ, οικονομολόγου στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, που την προσέλαβε για να δημιουργήσει ένα ντοκιμαντέρ για την έκθεσή του σχετικά με τις γεωργικές συνθήκες και στη συνέχεια την παντρεύτηκε. Όταν ο Ρόι Στράικερ (Roy Stryker) είδε αυτές τις εικόνες, την προσέλαβε ως φωτογράφο της Farm Security Administration (FSA). Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, έκανε πολλές από τις πιο γνωστές φωτογραφίες της, συμπεριλαμβανομένης της εικόνας που είναι γνωστή ως Migrant Mother (1936). Το 1954-5 ήταν φωτογράφος για το περιοδικό Life, ταξιδεύοντας εκτενώς και δημιουργώντας φωτογραφικά δοκίμια για την Ιρλανδία, την Αίγυπτο και την Ασία.

allazorevma.gr – το μοναδικό site σύγκρισης τιμών ηλεκτρικού ρεύματος στην Ελλάδα

9. Ρομπέρ Ντουανό

(Robert Doisneau | French 1912-1994)

Κατά τη διάρκεια της μακράς καριέρας του, ο φωτογράφος Ρομπέρ Ντουανό κυρίως αποθανάτισε τον Γαλλικό λαό. Η μηχανή του αναζητούσε κάθε τι σουρεαλιστικό στην καθημερινή ζωή. Το έργο του ήταν γεμάτο από αποτυπώσεις της ανθρώπινης φύσης και συμπεριφοράς. Ένας καλλιτέχνης ο οποίος ήταν κυριολεκτικά γοητευμένος από τα υποκείμενα του.

Γεννήθηκε στο Ζαντιγί της Γαλλίας, σπούδασε λιθογραφία, αλλά σύντομα το γύρισε στη φωτογραφία. Εργάστηκε για την Renault ως φωτογράφος διαφημίσεων μέχρι το 1939. Μετά τον πόλεμο, το 1948, άρχισε να εργάζεται για τη γαλλική Vogue, αλλά η καρδιά του άνηκε στο φωτορεπορτάζ στους δρόμους του Παρισιού, στο οποίο επέστρεψε το 1951. Οι φωτογραφίες του είναι πολύ αναγνωρισμένες και από τις αγαπημένες πολλών στην ιστορία της φωτογραφίας.

8. Ζακ Ανρί Λαρτίγκ

(Jacques Henri Lartigue – French 1894-1986)

Ο Ζακ Ανρί Λαρτίγκ είναι ηλικίας 69 ετών το 1963 όταν παρουσιάζει για πρώτη φορά στο μουσείο MoMa της Νέας Υόρκης μια επιλογή από τις πολλές φωτογραφίες του που τράβηξε καθ όλη τη διάρκεια της ζωής του. Την ίδια χρονιά κυκλοφορεί το έργο του στο περιοδικού Life σχετικά με το θάνατο του Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι, το οποίο δημοσιεύεται σε όλο τον κόσμο. Προς μεγάλη του έκπληξη, ο Λαρτίγκ γίνεται από τη μια μέρα στην άλλη, ένας από τους φημισμένους φωτογράφους του εικοστού αιώνα.

Ο Λαρτίγκ μαθαίνει τη φωτογραφία από τον πατέρα του μόλις το 1900. Ο πατέρας του ανταμείβει τον ενθουσιασμό του μικρού Ζακ αγοράζοντάς του την πρώτη του μηχανή όταν είναι 8 ετών και εκεί αρχίζει η απαθανάτιση των στιγμών της παιδικής του ηλικίας, συμπεριλαμβανομένων των αυτοκινήτων, των οικογενειακών διακοπών και ειδικά των εφευρέσεων του μεγαλύτερου αδελφού του Μωρίς (με το ψευδώνυμο Zissou). Και οι δύο αδελφοί γοητεύονται από τα αυτοκίνητα, την αεροπορία και όλα τα δημοφιλή αθλήματα την εποχή εκείνη.

Το 1915 σπουδάζει στην Ιουλιανή Ακαδημία και έτσι η ζωγραφική γίνεται και παραμένει η κύρια επαγγελματική του δραστηριότητα. Το 1919, ο Jacques παντρεύεται τη Madeleine Messager, κόρη του συνθέτη Andre Messager, που φέρνει στον κόσμο το γιο τους Dani το 1921. Ο Λαρτίγκ και η Madeleine πάρουν διαζύγιο το 1931. Απολαμβάνει την υψηλή κοινωνία και την πολυτέλεια μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1930, μέχρι που η μείωση της περιουσίας του τον αναγκάζει να αναζητήσει άλλες πηγές εισοδήματος. Στις αρχές της δεκαετίας του 1950, αρχίζει να αναγνωρίζεται η δουλειά του ως φωτογράφος.

Παρ ‘όλα αυτά εξακολουθεί να ζωγραφίζει. Η πρώτη αναδρομική έκθεση του έργου του πραγματοποιείται στο μουσείο “Musee des Arts Decoratifs” του Παρισιού το 1975. Το 1979 ο Λαρτίγκ γίνεται ο πρώτος Γάλλος φωτογράφος που δωρίζει το έργο του στο έθνος. Το 1980, το όνειρό του να έχει το δικό του μουσείο γίνεται πραγματικότητα με την έκθεση του Grand Palais “Bonjour Monsieur Lartigue”. Συνέχισε το έργο του ως φωτογράφος, ζωγράφος και συγγραφέας μέχρι το θάνατό του στη Νίκαια στις 12 Σεπτεμβρίου 1986 σε ηλικία 92 ετών. Μας άφησε πάνω από 100.000 φωτογραφίες, 7000 σελίδες ημερολογίου και 1.500 έργα ζωγραφικής.

7. Έντουαρντ Γουέστον

(Edward Henry Weston | American 1886-1958)

Ο Έντουαρντ Γουέστον ήταν Αμερικανός φωτογράφος του 20ού αιώνα. Θεωρείται ένας από τους πιο πρωτοποριακούς Αμερικανούς φωτογράφους και “ένας από τους masters της φωτογραφίας του 20ού αιώνα. Κατά τη διάρκεια της σαράντα χρόνων σταδιοδρομίας του, ο Γουέστον φωτογράφησε ένα εκτεταμένο σύνολο θεμάτων, συμπεριλαμβανομένων των τοπίων, της νεκρή φύσης, γυμνών, πορτραίτων και πολλών άλλων θεμάτων.

Λέγεται ότι ανέπτυξε μια αμερικανική και ειδικά καλιφορνέζικη προσέγγιση στη σύγχρονη φωτογραφία λόγω της επικέντρωσής του στους ανθρώπους και στους τόπους της Αμερικανικής Δύσης. Το 1937 ο Γουέστον ήταν ο πρώτος φωτογράφος που έλαβε την υποτροφία Guggenheim και τα επόμενα δύο χρόνια παρήγαγε σχεδόν 1.400 αρνητικά χρησιμοποιώντας τη 8 x 10 φωτογραφική του μηχανή. Μερικές από τις πιο διάσημες φωτογραφίες τραβήχτηκαν στους βράχους του Point Lobos της Καλιφόρνια, κοντά στο οποίο ζούσε για πολλά χρόνια. Ο Γουέστον γεννήθηκε στο Σικάγο και μετακόμισε στην Καλιφόρνια όταν ήταν 21 ετών.

Aegean Airlines – Ο μεγαλύτερος ελληνικός αερομεταφορέας σας ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο με μοναδικές προσφορές!

Ήξερε ότι ήθελε να γίνει φωτογράφος από νεαρή ηλικία και αρχικά το έργο του ήταν επηρεασμένο από τον εικονογραφικό προσανατολισμό που ήταν δημοφιλής εκείνη τη στιγμή. Μέσα σε λίγα χρόνια, όμως, εγκατέλειψε αυτό το ύφος και έγινε ένα από τους κορυφαίους των φωτογραφιών υψηλής ευκρίνειας. Το 1947 διαγνώστηκε με νόσο του Πάρκινσον και σταμάτησε να φωτογραφίζει. Πέρασε τα υπόλοιπα δέκα χρόνια της ζωής του επιβλέποντας την εκτύπωση περισσότερων από 1.000 από τις πιο διάσημες φωτογραφίες του.

6. Γουόκερ Έβανς

(Walker Evans | American 1903-1975)

H Γουόκερ Έβανς είναι μία από τις σημαντικότερες καλλιτέχνιδες του εικοστού αιώνα. Οι κομψές, κρυστάλλινες φωτογραφίες της και οι άψογες εκδόσεις της έχουν εμπνεύσει διάφορες γενιές καλλιτεχνών, από την Έλεν Λέβιτ και τον Ρόμπερτ Φρανκ μέχρι την Νταϊάν Άρμπους, τον Λι Φρίντλαντερ και τους Μπερντ και Χίλλα Μπέτσερ. Η πρόγονος του ντοκιμαντέρ στην αμερικανική φωτογραφία, είχε την εξαιρετική ικανότητα να βλέπει το παρόν σαν να ήταν ήδη το παρελθόν και να μεταφράσει αυτή τη δύναμη σε τέχνη.

Το κύριο θέμα της ήταν οι αυθόρμητες εκφράσεις του λαού σε δρόμους, φθηνά καφέ, απλά υπνοδωμάτια. Για πενήντα χρόνια, από τα τέλη της δεκαετίας του ’20 έως τις αρχές της δεκαετίας του ’70, η Έβανς κατέγραψε την αμερικανική σκηνή με την απόχρωση ενός ποιητή και την ακρίβεια ενός χειρούργου, δημιουργώντας έναν εγκυκλοπαιδικό φωτογραφικό κατάλογο της σύγχρονης Αμερικής.

5. Ρόμπερτ Φρανκ

(Robert Frank – American 1924)

Ο Ρόμπερτ Φρανκ είναι ένας από τους πιο φημισμένους φωτογράφους του 20ού αιώνα. Το σημαντικό του βιβλίο, The Americans, είναι αναμφισβήτητα η πιο σημαντική φωτογραφική δημοσίευση μεταξύ των φωτογράφων που ακολούθησαν. Οι φωτογραφίες όπως το Σικάγο, 1956 στο έργο The Americans αποκαλύπτουν το ώριμο στυλ του Φρανκ, το οποίο χαρακτηρίζεται από μια τολμηρή σύνθεση από ειρωνικό και μερικές φορές πικρόχολο κοινωνικό σχολιασμό.

4. Αντρέ Κερτέζ

(Andre Kertesz – Hungarian 1894-1985)

Ο Αντρέ Κερτέζ, ήταν ένας φωτογράφος που γεννήθηκε στην Ουγγαρία και είναι γνωστός για τις πρωτοποριακές συνεισφορές του στη φωτογραφική σύνθεση και το φωτογραφικό δοκίμιο. Στα πρώτα χρόνια της καριέρας του, οι τότε ανορθόδοξες γωνίες και το ύφος του τον εμπόδισαν να αποκτήσει ευρύτερη αναγνώριση.

Ο Αντρέ Κερτέζ ποτέ δεν ένιωσε ότι είχε την παγκόσμια αναγνώριση που του αξίζει. Σήμερα θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα ονόματα πίσω από το φωτορεπορτάζ. Προοριζόμενος από την οικογένειά του να δουλέψει ως χρηματιστής, ο Κερτέζ ασχολήθηκε με τη φωτογραφία ως αυτοδίδακτος και το πρώιμο έργο του δημοσιεύθηκε κυρίως σε περιοδικά. Υπηρέτησε κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετακόμισε στο Παρίσι το 1925, την καλλιτεχνική πρωτεύουσα του κόσμου, ενάντια στις επιθυμίες της οικογένειάς του.

Στο Παρίσι εργάστηκε για το πρώτο εικονογραφημένο περιοδικό της Γαλλίας που ονομάζεται VU όπου είχε εμπορική επιτυχία. Λόγω της δίωξης των Εβραίων και της απειλής του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, ο Αντρέ Κερτέζ αποφάσισε να μεταναστεύσει στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1936, όπου αναγκάστηκε να ανοικοδομήσει τη φήμη του. Στη δεκαετία του 1940 και του 1950 σταμάτησε να εργάζεται για περιοδικά και άρχισε να επιτυγχάνει μεγάλη διεθνή επιτυχία. Η σταδιοδρομία του χωρίζεται σε τέσσερις περιόδους, ανάλογα με το πού εργαζόταν. Ονομάζονται η ουγγρική περίοδος, η γαλλική περίοδος, η αμερικανική περίοδος και στο τέλος της ζωής του, η διεθνής περίοδος.

3. Ρόμπερτ Κάπα

(Robert Capa – American 1913-1954)

Στις 3 Δεκεμβρίου 1938 η Picture Post παρουσίασε τον «μεγαλύτερο φωτογράφο πολέμου στον κόσμο: τον Ρόμπερτ Κάπα» με 26 φωτογραφίες από τον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο. Γεννήθηκε ως Andre Friedmann στη Βουδαπέστη το 1913 από Εβραίους γονείς. Σπούδασε πολιτική επιστήμη στο Deutsche Hochschule fur Politik στο Βερολίνο. Εκδιώχθηκε από τη χώρα υπό την απειλή ενός ναζιστικού καθεστώτος και εγκαταστάθηκε στο Παρίσι το 1933.

Εκπροσωπήθηκε από την Alliance Photo και συναντήθηκε με τον δημοσιογράφο και φωτογράφο Γκέρντα Τάρο. Μαζί, εφηύραν το όνομα «Robert Capa» για να πωλούν φωτογραφίες πίσω από αυτό το όνομα. Συναντήθηκε με τους Πάμπλο Πικάσο και Έρνεστ Χέμινγουεϊ και σχημάτισε φιλίες με τους συναδέλφους φωτογράφους Ντέιβιντ Σέιμουρ και Ανρί Καρτιέ Μπρεσόν. Από το 1936 και μετά, η κάλυψη του ισπανικού εμφυλίου πολέμου από τον Capa είχε αρκετή επιρροή σε όλο τον κόσμο. Η φωτογραφία του στρατιώτη που είχε μόλις τραυματιστεί θανάσιμα του έδωσε διεθνή φήμη και έγινε ένα σύμβολο του πολέμου.

Μετά τον θάνατο του συντρόφου του, Γκέρντα Τάρο, ο Capa ταξίδεψε στην Κίνα το 1938 και μετανάστευσε στη Νέα Υόρκη ένα χρόνο αργότερα. Ως ανταποκριτής στην Ευρώπη, φωτογράφησε τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, καλύπτοντας την προσγείωση των αμερικανικών στρατευμάτων στην παραλία της Ομάχα, την D-day, την απελευθέρωση του Παρισιού και τη μάχη των Αρδεννών. Το 1947 ο Capa ίδρυσε το πρακτορείο Magnum Photos με τον Henri Cartier-Bresson, τον David Seymour, τον George Rodger και τον William Vandivert. Στις 25 Μαΐου 1954 σκοτώθηκε στην Ινδοκίνα, πατώντας μια νάρκη . Ο γαλλικός στρατός του απένειμε μετά θάνατον την Croix de Guerre με το σύμβολο παλάμη. Το βραβείο Robert Capa Gold Medal δημιουργήθηκε προς τιμήν του το 1955 για να ανταμείβει κάθε χρόνο τον φωτογράφο που έχει κάνει το καλύτερο δημοσιευμένο φωτογραφικό ρεπορτάζ.

2. Ανρί Καρτιέ Μπρεσόν

(Henri Cartier Bresson – French 1908-2004)

Ο Ανρί Καρτιέ Μπρεσόν (για πολλούς σημαντικότερος του Άνταμς) ανέπτυξε ένα έντονο πάθος για τη ζωγραφική από πολύ μικρός, ιδιαίτερα με το ρεύμα του σουρεαλισμού. Το 1932, αφού πέρασε ένα χρόνο στην Ακτή του Ελεφαντοστού, ανακάλυψε τη Leica, τη μηχανή της επιλογής του στη συνέχεια και από εκεί άρχισε μια σχέση πάθους με τη φωτογραφία.

Το 1933 είχε την πρώτη του έκθεση στη γκαλερί Julien Levy στη Νέα Υόρκη. Ήταν αιχμάλωτος πολέμου το 1940, διέφυγε με την τρίτη απόπειρά του το 1943 και στη συνέχεια προσχώρησε σε μια υπόγεια οργάνωση για να βοηθήσει τους φυλακισμένους. Το 1945 φωτογραφίζει την απελευθέρωση του Παρισιού με μια ομάδα επαγγελματιών δημοσιογράφων και στη συνέχεια γυρίζει το ντοκιμαντέρ Le Retour (The Return). Το 1947, με τον Robert Capa, τον George Rodger, τον David ‘Chim’ Seymour και τον William Vandivert, ίδρυσε την Magnum Photos.

Μετά από τρία χρόνια που ταξίδευε στην Ανατολή, επέστρεψε στην Ευρώπη το 1952, όπου δημοσίευσε το πρώτο του βιβλίο, Images a la Sauvette (που δημοσιεύθηκε στα αγγλικά ως The Decisive Moment). Από το 1968 άρχισε να περιορίζει τις φωτογραφικές του δραστηριότητες, προτιμώντας να επικεντρωθεί στο σχέδιο και τη ζωγραφική. Το 2003, με τη γυναίκα και την κόρη του, δημιούργησε το ίδρυμα Henri Cartier-Bresson στο Παρίσι για τη διατήρηση του έργου του. Η Cartier-Bresson έλαβε ένα εξαιρετικό αριθμό βραβείων και διακρίσεων. Πέθανε στο σπίτι του στην Προβηγκία στις 3 Αυγούστου 2004, λίγες εβδομάδες μετά τα 96α γενέθλιά του.

1. Άνσελ Άνταμς

(Ansel Adams – American 1902-1984)

Ο Άνσελ Άνταμς είναι ίσως το πιο αναγνωρίσιμο όνομα στο χώρο της φωτογραφίας. Αμερικανός φωτογράφος και περιβαλλοντολόγος, γνωστός κυρίως για τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες της αμερικανικής δύσης, ειδικά του Εθνικού Πάρκου Yosemite στο οποίο είχε μια ιδιαίτερη αδυναμία. Μαζί με τον συνεργάτη τον Φρεντ Άρτσερ, ο Άνσελ Άνταμς ανέπτυξε το ζωνικό σύστημα ως έναν τρόπο για να καθορίσει ο φωτογράφος την κατάλληλη έκθεση και να ρυθμίσει το κοντράστ της τελικής εκτύπωσης.

Ο Άνταμς χρησιμοποίησε κυρίως κάμερες μεγάλου μεγέθους παρά το μέγεθος, το βάρος, το χρόνο εγκατάστασης και το κόστος του φιλμ, επειδή η υψηλή ανάλυσή τους τον βοήθησε να εξασφαλιστεί η ευκρίνεια και η οξύτητα στις εικόνες του. Ο Άνταμς ίδρυσε τον όμιλο f / 64 μαζί με τους φωτογράφους Willard Van Dyke και Edward Weston. Οι φωτογραφίες του Άνταμς αναδημοσιεύονται σε ημερολόγια, αφίσες και βιβλία, καθιστώντας τις ευρέως διαδεδομένες παγκοσμίως.