Το σ’ αγαπώ δεν λέγεται, μήτε γράφετε, το ‘’σ’ αγαπώ’’ μονάχα δείχνεται

…Το κορίτσι, που μπροστά μου κάθονταν με την γιαγιά και τον παππού της, έσκυψε και είπε στην γιαγιά της: ‘’κι εγώ ήμουν με τον καλό μου, μου έδωσε κι εμένα μια μαργαρίτα, κοίτα! ’’… Λοιπόν ας τα πούμε από την αρχή…

Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2017. Παρακολουθώντας ένα δίπρακτο μπαλέτο -με θέμα την Αγάπη- σε θέατρο της Αθήνας.
Στα μπροστινά καθίσματα από εμένα, ένα ζευγάρι τρίτης ηλικίας περιμένει να ξεκινήσει η παράσταση.

Είναι αρκετά ανήσυχο λες και δεν περιμένει μονάχα τους ηθοποιούς- χορευτές …

Τελικά ο κύριος ξεσπά, ‘’που είναι τόση ώρα η εγγονή μας; ξεκινά η παράσταση.‘’

‘’Σώπα τώρα, δεν θα αργήσει’’ ,έκανε αρκετά ήρεμη η κυρία.

Η παράσταση ξεκίνησε και σε δύο λεπτά ήρθε και μια κοπέλα ,γύρω στα 20, και κάθισε ανάμεσα στο ζευγάρι. Ο παππούς την κοίταξε εκνευρισμένα και η γιαγιά της χαμογέλασε.

Μετά από λίγο, η πρωταγωνίστρια έδωσε μία μαργαρίτα στον πρωταγωνιστή ο οποίος ασμένως μάδησε τα ανθοπέταλα της..

Σε αυτό το σημείο λοιπόν η κοπέλα λέει στην γιαγιά της : ‘’κι εγώ ήμουν με τον καλό μου, μου έδωσε κι εμένα μια μαργαρίτα, κοίτα!’’

Η γιαγιά της, κάτι της είπε – που δεν άκουσα- , μετά τέλειωσε το πρώτο μέρος και ο παππούς βγήκε έξω.

Ακολουθεί η παρακάτω στιχομυθία με την γιαγιά και το κορίτσι.
-Γιατί δεν ήρθε και ο καλός σου να δει την παράσταση;
-Έπρεπε να φύγει γιαγιά , είχε βάρδιά. Ήθελε να με δει για λίγο και να μου δώσει τούτην τη μαργαρίτα. Θα την ‘ρωτήσω’ τώρα αμέσως αν με αγαπάει.
-Μην το κάνεις κορίτσι μου, άδικα θα την πονέσεις…
-Μα γιαγιά θέλω να μάθω αν με αγαπάει.
-Δεν χρειάζεται μικρή μου, μην ξεχνάς ότι έχουμε χειμώνα και ο καλός σου γύρεψε τον Απρίλη για να του πάρει μια μαργαρίτα να στην χαρίσει.. τι άλλο θες;
-Να μου πει ότι με αγαπάει γιαγιά.
-Το ‘ σ’ αγαπώ ’’ δεν λέγεται γλυκιά μου , μήτε γράφετε, το ‘’ σ’ αγαπώ ’’ μονάχα δείχνεται.

Το κορίτσι χαμογέλασε, αγκάλιασε την γιαγιά της και ακούμπησε την μαργαρίτα στον κόρφο της…