Μπαμπά να αφήνεις και καμιά τούφα για τα πουλάκια

19 Νοεμβρίου 2016, απόγευμα. Σε χωματόδρομο, κάπου κοντά στην περιοχή μας, ένα σκασμένο λάστιχο έγινε αιτία να σταματήσω το αμάξι. Γύρω μου λιοστάσια γεμάτο ελιές.

Σε ένα από αυτά ένας κύριος – γύρω στα 60- μάζευε ελιές (μάλλον με την οικογένεια του). Βγήκε στο δρόμο και με ρώτησε εάν ήθελα βοήθεια, τον ευχαρίστησα, του ευχήθηκα καλή δύναμη και του είπα αν χρειαστώ κάτι θα του πω.
Μετά από λίγο σταμάτησε ένας νεαρός με το τρακτέρ και ακολούθησε η παρακάτω στιχομυθία.

-Γεια σου μπάρμπα Στάθη, τι κάνεις;
-Καλά παλικάρι μου, λίγες ρίζες μείνανε ακόμη, πρώτα ο Θεός αύριο τελειώνουμε.
-Παλιοχρονιά φέτος μπάρμπα Στάθη..
-Ε, μην είμαστε κι αχάριστοι, πέρσι ήταν λαδοχρονιά. Άλλωστε οι πατεράδες μας λέγαν ‘’Δούλεψε όσο θες , όσο θέλει ο Θεός θα σου δώκει’’.
-Εσύ μπάρμπα Στάθη βλέπω έχεις λαδιά και φέτος…

-;;
-Tο βλέπω από το κλάδεμα, βλέπω έχεις αφήσει μπόλικο καρπό επάνω… εκτός αν ήρθε η ώρα να επισκεφθείς οφθαλμίατρο…
– Χα χα, έχεις δίκιο.. για τον καρπό βέβαια, όχι για τα μάτια μου.
-Δεν θα τις μαζέψεις αυτές τις κλάρες;
-Όχι , αυτές είναι για τα πετούμενα.
-Ποια μελλούμενα;
-Ξέρω έναν καλό ΩΡΛ να πας να σου κοιτάξει τα αυτιά. Πετούμενα είπα ορέ , τα πετούμενα του ουρανού.
-Α, και τι, εσύ θα τα φροντίσεις αυτά; στο σχολείο μας έλεγαν πως τα φροντίζει ο Θεός.
-Ναι, Κείνος τα φροντίζει μα Κείνος δεν έχει λιοστάσια. Το μέσο είμαστε εμείς.
-Μπερδεμένα μου τα λες μπάρμπα Στάθη..
-Μπορεί, μα που να θυμάμαι πως ακριβώς μου τα είχε πει η κόρη μου, πάνε χρόνια από τότε.

-Άφηνες πάντα, μπάρμπα Στάθη, κλάρες με τις καλύτερες ελιές;
-Όχι παλικάρι μου, μονάχα τα τελευταία χρόνια. Από τότες που έφυγε η κόρη μου. Και να σου πω και κάτι; Μετανιώνω που δεν το έκανα τόσα χρόνια. Ξέρεις, μου το είχε ζητήσει όταν ήταν δέκα χρονών. Θυμάμαι μου είχε πει ” Μπαμπά να αφήνεις και καμιά τούφα για τα πουλάκια που έρχονται από ξένο τόπο”.

-Κατάλαβα μπάρμπα Στάθη.
-Είναι κάμποσα χρόνια που η κόρη μου δεν έβρισκε δουλειά σε κείνο που σπούδασε και έφυγε για έξω. Έτσι λοιπόν φροντίζω κι εγώ τα πουλάκια από τα ξένα και μέσα μου πιστεύω πως η κόρη μου περνά καλά και κάποιοι νοιάζονται για κείνη.

– Καλή δύναμη μπάρμπα Στάθη.
-Να σαι καλά παλικάρι μου , να σαι καλά.

Στα τελευταία λόγια του μπάρμπα Στάθη φάνηκε η συγκίνηση και η φόρτιση που είχε από την θύμηση κείνης της επιθυμίας της μικρής του, ενώ χαιρετώντας τον νεαρό, σκούπισε τα μάτια του σαν κάποια σκόνη να τον ενοχλούσε. Σε λίγο είχα αλλάξει κι εγώ το λάστιχο, σήκωσα το χέρι και χαιρέτισα τον μπάρμπα Στάθη με χαιρέτισε και κείνος μπήκα στο αμάξι και συνέχισα τον δρόμο μου…