Να σου πω μία ιστορία

Ας αρχίσουμε με μια ιστορία:

Ζούνε σε μια φωλιά ένα σμήνος πουλιών και έρχεται ο χειμώνας. Τα μεγαλύτερα πουλιά έχουν καταναλώσει τόσο μεγάλο μέρος των προμηθειών που από την μια υπάρχει επιτακτική ανάγκη να αναζητήσουν νέα τροφή και από την άλλη, η κραιπάλη τα κατέστησε ανίκανα να πετάξουν. Ωστόσο, υπάρχουν και τα σκαρούδια που έχουν την τεχνική και θέλουν λίγη δύναμη για να απλώσουν τα φτερά τους, να πετάξουν και να εξασφαλίσουν την τροφή για τον δύσκολο χειμώνα.

Τα μεγαλύτερα πουλιά βασίζονται στα σκαρούδια παρόλο που αυτά τους δίνουν την απαραίτητη τροφή για να επιβιώσουν και όχι την απαραίτητη ποσότητα για να δυναμώσουν. Βουτηγμένα στην μιζέρια οδηγούνται με μαθηματική ακρίβεια στην καταστροφή. Τα χρονικά περιθώρια στενεύουν και τα γηραιότερα πουλιά πρέπει να πάρουν μια απόφαση…η συνέχεια λίγο αργότερα.

Λένε ότι:

 Οι νέοι είναι αυτοί που θα σώσουν την χώρα! Η νέα γενιά θα πρέπει να αναλάβει την ευθύνη να διορθώσει τα σφάλματα των προηγουμένων! Το μεράκι τους και οι ιδέες τους θα γίνουν οι απινιδωτές που θα αναστήσουν την καρδιά της Ελλάδος!

Πολύ καλά ακούγονται όλα αυτά, αλλά από την πλευρά της νεολαίας ας ακούσουμε τώρα και μια άποψη.

Το insurancemarket.gr είναι η μεγαλύτερη και πιο αποτελεσματική πλατφόρμα σύγκρισης ασφαλειών από την Νο1 εταιρεία online διαμεσολάβησης στην Ελλάδα

Ανήκω στην ελπιδοφόρα νεολαία. Πραγματικά πιστεύω ότι μπορούμε να σώσουμε την χώρα μας γιατί βασιζόμαστε στον εαυτό μας. Θα αναλάβουμε την ευθύνη, γιατί η νέα γενιά έχει μεγαλώσει στην πενταετία της κρίσης και έχει αναπτυγμένο το ένστικτο της επιβίωσης. Έχουμε τις ιδέες και ειδικότερα το μεράκι για να χτίσουμε το μέλλον μας και δεν επαναπαυόμαστε σε «λουριά» και «κουδουνάκια».

Βλέπουμε παντού γύρω μας κρίση ,ανεργία, ημιαπασχόληση και απελπισία… «πανέμορφες» εικόνες που μας οδηγούν στην απεγνωσμένη αναζήτηση «μιας» δουλειάς. Η λέξη «μιας» μεταφράζεται ως «οποιασδήποτε» δουλειάς .Και πριν κάποιος με διορθώσει και υποστηρίξει ότι καμία δουλειά δεν είναι ντροπή και πως είπα ότι έχουμε μεράκι και τώρα φάσκω και αντιφάσκω, να τον προλάβω και να του πω πως δεν είναι το πρόβλημά μου η δουλειά, αλλά η ανταμοιβή των κόπων. Όσο και αν προσπάθησα να καταλάβω που φαίνεται η εμπιστοσύνη και η εκτίμηση που παρέχεται στην νέα γενιά -βασιζόμενος στο «2,5 ευρώ την ώρα» – πάντα όλες οι λέξεις μου φαίνονταν ίδιες και ηχούσαν στα αυτιά μου ως εκμετάλλευση-εκμετάλλευση.

Η εμπιστοσύνη δεν ορίζεται ούτε με τα 2,5 ευρώ την ώρα, ούτε με εξάμηνες συμβάσεις, ούτε με τον κατακερματισμό της παιδείας, ούτε με το κύμα χιλιάδων νέων που φεύγουν στο εξωτερικό, ούτε με την στηλίτευση του λόγου και την ισοπέδωση της φωνής των νέων. Αν δεν μπορούν οι προηγούμενοι να μας βοηθήσουν, θερμή παράκληση: Σταματήστε τουλάχιστον να μας εμποδίζετε!

Και κάπου εδώ σε αυτό το σημείο ας θυμηθούμε λίγο την ιστορία μας και ας κάνουμε μερικούς συνειρμούς. Ο επίλογος δεν έχει γραφτεί. Επιλέξτε ποιο θα  είναι το τέλος και μοχθήστε γι’αυτό.