Πριν οι δυνάμεις εδάφους τους ξεκινήσουν την τελική επίθεση στη Γερμανία του Χίτλερ, οι δυτικοί σύμμαχοι εντατικοποίησαν τον εναέριο βομβαρδισμό. Αυτή η επιχείρηση περιλάμβανε μια σειρά πέντε επιθέσεων στη Δρέσδη, που δρομολογήθηκαν από τη RAF με 800 αεροσκάφη τη νύχτα της 13-14 Φεβρουαρίου 1945 και συνεχίστηκαν από την 8η Πολεμική Αεροπορία των Ηνωμένων Πολιτειών με 400 αεροσκάφη στο φως της ημέρας στις 14 Φεβρουαρίου, 15 Φεβρουαρίου, στις 2 Μαρτίου και τέλος με 572 αεροσκάφη στις 17 Απριλίου.
Το κίνητρο αυτών των επιδρομών ήταν να επιταχυνθεί η σοβιετική επέλαση καταστρέφοντας τα κέντρα επικοινωνιών σημαντικά για τη γερμανική άμυνα του Ανατολικού Μετώπου. Στην πραγματικότητα όμως, οι βομβαρδισμοί δεν κατάφεραν να βοηθήσουν τον Κόκκινο Στρατό στρατιωτικά. Αντίθετα κατέστρεψαν το μεγαλύτερο μέρος μιας από τις ωραιότερες πόλεις της Ευρώπης και σκότωσαν περίπου 25.000 ανθρώπους
Ο κύριος όγκος των συμμαχικών δυνάμεων ξηράς που δημιουργούνταν εν τω μεταξύ για τη διέλευση του Ρήνου κατανεμήθηκε στους στρατούς του Μοντγκόμερι στον βόρειο τομέα του μετώπου. Παράλληλα, ορισμένοι από τους στρατηγούς των Η.Π.Α. προσπάθησαν να αποδείξουν τις ικανότητες των δικών τους μικρότερων δυνάμεων.
Έτσι, ο 3ος Στρατός του Πάτον έφτασε στον Ρήνο, κοντά στο Κόμπλεντς στις αρχές Μαρτίου και πιο νότια ο 1ος Στρατός του στρατηγού Hodges κατέλαβε τη γέφυρα πάνω από το Ρήνο στο Remagen νότια της Βόννης και ουσιαστικά διέσχισε τον ποταμό.
Ακόμα νοτιότερα, ο 9ος Στρατός του αντιστράτηγου William H. Simpson έφτασε στο Ρήνο κοντά στο Ντίσελντορφ. Και οι τρεις στρατοί διατάχτηκαν να περιμένουν μέχρι να ετοιμαστεί η μεγάλη επίθεση του Μοντγκόμερι. Σε αυτό το διάστημα κατέλαβαν τη δυτική όχθη του ποταμού και τη νύχτα 22-23 Μαρτίου, ο 3ος Στρατός διέσχισε το Ρήνο στο Oppenheim, μεταξύ Μάιντς και Μάνχαϊμ
Τελικά, τη νύχτα της 23ης-24ης Μαρτίου, η επίθεση των 25 μεραρχιών του Μοντγκόμερι ξεκίνησε κατά μήκος τριών χιλιομέτρων στο Ρήνου κοντά στο Wesel, μετά από έντονο βομβαρδισμό από περισσότερα από 3000 πυροβόλα και κύματα επιθέσεων από βομβαρδιστικά.
Η αντίσταση ήταν γενικά ελαφριά αλλά ο Μοντγκόμερι δεν προχώρησε μέχρι να καταληφθούν οι γέφυρες σε βάθος 20 μιλίων.
Στη συνέχεια, ο καναδικός 1ος Στρατός προχώρησε στην Ολλανδία, ο βρετανικός βορειοανατολικά στο Λούμπεκ και στο Βίσμαρ στη Βαλτική και οι αμερικανικοί στρατοί προέλασαν προς τη Γερμανία. Οι Σύμμαχοι έτσι δημιούργησαν ένα τόξο επίθεσης που ξεκινούσε από το Μαγδεμβούργο έως τα σύνορα της Τσεχοσλοβακίας και της Αυστρίας
Ο Χάιντς Γκουντέριαν είχε μετακινήσει τις δυνάμεις της Γερμανίας προς τα ανατολικά για να κρατήσει τον Κόκκινο Στρατό μακριά. Ο Χίτλερ, παρά την ανησυχία του για το Βερολίνο από τα ανατολικά, εξακολουθούσε να δεσμεύει τον 11ο και τον 12ο στρατό – που σχηματίστηκαν από τα τελευταία του αποθέματα δυνάμεων – προσπαθώντας να κρατήσει τους δυτικούς Συμμάχους πίσω από τον Ρήνο και στις 28 Μαρτίου αντικατέστησε τον Guderian με τον στρατηγό Hans Krebs
Η κυρίαρχη επιθυμία των Γερμανών τώρα, τόσο των στρατευμάτων όσο και των πολιτών ήταν να δουν τους βρετανούς και αμερικανικούς στρατούς να υποχωρήσουν προς τα ανατολικά το συντομότερο δυνατό πριν οι Σοβιετικοί περάσουν τη γραμμή Όντερ.
Λίγοι από αυτούς είχαν την επιθυμία να παρεμποδίσουν την επέλαση με τις εντολές αυτοκαταστροφής του Χίτλερ. Στις 19 Μαρτίου (μια μέρα πριν οι Σύμμαχοι διασχίσουν τον Ρήνο) ο Χίτλερ είχε εκδώσει διαταγή στην οποία ανέφερε ότι «η μάχη πρέπει να διεξαχθεί χωρίς να ληφθεί υπόψη ο δικός μας πληθυσμός».
Οι περιφερειακοί επίτροποι του είχαν εντολή να καταστρέψουν όλες τις βιομηχανικές εγκαταστάσεις, τις υποδομές ύδρευσης και φυσικού αερίου μαζί με όλα τα καταστήματα τροφίμων και ειδών ένδυσης προκειμένου να δημιουργηθεί μια “έρημος” στη διαδρομή των Συμμάχων. Όταν ο υπουργός πολεμικής παραγωγής, Albert Speer, διαμαρτυρήθηκε ενάντια σε αυτή τη δραστική διαταγή, ο Χίτλερ απάντησε:
Αν χαθεί ο πόλεμος, το γερμανικό έθνος θα χαθεί επίσης. Έτσι δεν υπάρχει λόγος να σκεφτούμε τι απαιτεί ο κόσμος για τη συνέχιση της ύπαρξής του
Αντιμέτωπος με αυτή τη σκληρότητα, η πίστη του στον Χίτλερ κλονίστηκε και κρυφά από τον Χίτλερ συγκάλεσε τους στρατιωτικούς και βιομηχανικούς παράγοντες και τους έπεισε χωρίς μεγάλη δυσκολία να αρνηθούν την εκτέλεση του διατάγματος του Χίτλερ
Οι Αμερικανοί και οι Βρετανοί, που προχωρούσαν ανατολικά από το Ρήνο, γνώρισαν μικρή αντίσταση και έφτασαν στον ποταμό Έλβα, 60 μίλια από το Βερολίνο, στις 11 Απριλίου
Στο ανατολικό μέτωπο, ο Ζούκοφ είχε επεκτείνει το προπύργιο του στο Όντερ στις αρχές Μαρτίου. Οι Σοβιετικοί έφτασαν στη Βιέννη στις 6 Απριλίου, ενώ κατέλαβαν το Königsberg στις 9 Απριλίου. Στη συνέχεια, στις 16 Απριλίου, ο Ζούκοφ επανέλαβε την επίθεση σε συνδυασμό με τον Ivan Konev, καταλαμβάνοντας τις γέφυρες του ποταμού Neisse.
Έτσι οι Σοβιετικοί μέσα σε μια εβδομάδα κατευθύνονταν στα προάστια του Βερολίνου. Ο Χίτλερ επέλεξε να παραμείνει στην πρωτεύουσά του, ελπίζοντας σε ένα θαύμα για να σωθεί μαθαίνοντας τις ειδήσεις για το θάνατο του Ρούσβελτ στις 12 Απριλίου του 1945. Μέχρι τις 25 Απριλίου οι στρατιές του Ζούκοφ και του Κόνεφ είχαν περικυκλώσει το Βερολίνο και την ίδια μέρα ενώθηκαν με τους Αμερικανούς στον ποταμό Έλβα
Απομονωμένος και απελπισμένος, ο Χίτλερ παντρεύτηκε την ερωμένη του Εύα Μπράουν τη νύχτα 28-29 Απριλίου και στις 30 Απριλίου αυτοκτόνησε μαζί της στα ερείπια της Καγκελαρίας, καθώς τα σοβιετικά στρατεύματα ήταν λιγότερο από μισό μίλι από το καταφύγιό του.
Τα σώματα τους θάφτηκαν βιαστικά στον κήπο. Η στρατηγική του διαδόχου του Χίτλερ, Karl Dönitz, ήταν η σωτηρία όσο το δυνατόν περισσότερων αμάχων που έφευγαν προς τα δυτικά και των γερμανικών στρατευμάτων από τους Σοβιετικούς. Κατά τη διάρκεια της παράδοσης, 1800000 Γερμανοί στρατιώτες (55 τοις εκατό του στρατού Ανατολικού Στρατού) μεταφέρθηκαν στο βρετανική περιοχή ελέγχου
Στο ιταλικό μέτωπο, οι συμμαχικοί στρατοί είχαν καθηλωθεί από την μείωση των δυνάμεών τους για χάρη άλλων επιχειρήσεων. Αλλά στις αρχές του 1945, τέσσερα γερμανικές μεραρχίες μεταφέρθηκαν από την ηγεσία του Kesselring στο Δυτικό Μέτωπο και τον Απρίλιο η λεπτή γερμανική άμυνα στην Ιταλία υποχώρησε από μια συμμαχική επίθεση.
Η παράδοση των γερμανικών δυνάμεων στη βορειοδυτική Ευρώπη υπογράφηκε στα κεντρικά γραφεία του Μοντγκόμερι στο Lüneburg Heath της Γερμανίας στις 4 Μαΐου. Η παράδοση που κάλυπτε όλες τις γερμανικές δυνάμεις, υπογράφηκε στην έδρα του Αϊζενχάουερ στο Ρέιμς, παρουσία αντιπροσωπειών της Σοβιετικής Ένωσης καθώς και των ΗΠΑ, της Βρετανίας και της Γαλλίας. Τα μεσάνυχτα στις 8 Μαΐου 1945, ο πόλεμος στην Ευρώπη τελείωσε επίσημα