Η εσωτερική μας στάση για μια υγιή σχέση

Όλοι έχουμε αναρωτηθεί ποια είναι εκείνα τα χαρακτηριστικά που μας επιτρέπουν να είμαστε καλά σε μια σχέση, να είμαστε σε θέση να επικοινωνούμε με το άλλο πρόσωπο αυθεντικά και ειλικρινά. Είτε αυτή η σχέση είναι ερωτική, είτε φιλική ή επαγγελματική, είτε πρόκειται για μία σχέση γονέα παιδιού και γενικά όλες εκείνες οι σχέσεις ένας προς έναν θα πρέπει να προωθούν την ανάπτυξή μας, την εκτίμηση, την έκφραση και την λειτουργική χρήση των κρυφών εσωτερικών μας δυνατοτήτων για να μπορέσουν να χαρακτηριστούν ως απολαυστικές και εποικοδομητικές.

Ποια είναι λοιπόν εκείνα τα χαρακτηριστικά των ατόμων που μπορούν να συμβάλουν στην ανάπτυξη μιας υγιούς σχέσης;

Με κάθε νέα σύνδεση ρεύματος ή φυσικού αερίου κερδίζετε 50€ δωροκάρτα Shell

Μπορώ να επιτρέψω στον εαυτό μου να βιώσει μια θετική στάση ως προς το άλλο άτομο-μια στάση ζεστασιάς, φροντίδας, συμπάθειας, ενδιαφέροντος, σεβασμού;

Αυτό δεν είναι πάντα εύκολο. Ανακαλύπτω στον εαυτό μου -και πολύ συχνά και στους άλλους- ένα βαθμό φόβου για τέτοια συναισθήματα. Φοβόμαστε πως αν αφήσουμε τους εαυτούς μας να βιώσουν ελεύθερα τέτοια θετικά συναισθήματα προς κάποιον άλλο, τότε μπορεί να παγιδευτούμε από αυτά. Μπορεί ο άλλος να αποκτήσει απαιτήσεις ή μπορεί να διαψευστεί η εμπιστοσύνη μας, τέτοια επακόλουθα φοβόμαστε. Έτσι ως αντίδραση τείνουμε να δημιουργούμε απόσταση ανάμεσα στους εαυτούς μας και τους άλλους-ψυχρότητα, μια «επαγγελματική» στάση, μια απρόσωπη και υγιή σχέση.

Μπορώ να είμαι αρκετά δυνατός ως πρόσωπο, ώστε να είμαι ξεχωριστός από τον άλλον;

Μπορώ να σέβομαι με σθεναρότητα τα συναισθήματά μου και τις ανάγκες μου, όπως επίσης και του άλλου; Είμαι αρκετά δυνατός ως ξεχωριστή οντότητα, ώστε να μη με πάρει από κάτω η θλίψη του άλλου, να μη φοβηθώ το φόβο του, ούτε να με κυριεύσει η εξάρτησή του από εμένα;

Με κάθε burger, δώρο αναψυκτικό 330ml!

Είναι ο εσωτερικός μου εαυτός αρκετά ανθεκτικός ώστε να συνειδητοποιήσει πως δεν καταστρέφομαι από το θυμό του άλλου, δεν κατακυριεύομαι από την ανάγκη του για εξάρτηση, ούτε σκλαβώνομαι από την αγάπη του, αλλά μπορώ να υπάρχω ξέχωρα από αυτόν με δικά μου συναισθήματα και δικαιώματα.Όταν μπορώ αβίαστα να αισθάνομαι τη δύναμη να είμαι ένα ξεχωριστό πρόσωπο, τότε ανακαλύπτω πως μπορώ να αφήσω τον εαυτό μου να πάει πολύ βαθύτερα στην κατανόηση και την αποδοχή του άλλου προσώπου, γιατί δε φοβάμαι ότι θα χάσω τον εαυτό μου.

Είμαι αρκετά ασφαλής μέσα μου, ώστε να επιτρέψω στον άλλον να είναι διαφορετικός από
εμένα;

Μπορώ να του επιτρέψω να είναι υπεραισιόδοξος, να του δώσω την ελευθερία να είναι ότι ο ίδιος θέλει
να είναι; Ή αισθάνομαι, ότι οφείλει να ακολουθεί τις συμβουλές μου, να διαπλάθει τον εαυτό του σύμφωνα με τα δικά μου θέλω και πρέπει, έναν εαυτό όμοιο με το δικό μου, να παραμένει εξαρτημένος σε κάποιο βαθμό από εμένα; Όσο καλύτερα προσαρμοσμένος και ικανός είναι ένας άνθρωπος τόσο περισσότερο μπορεί να αλληλεπιδρά, χωρίς να εμπλέκεται με την ελευθερία του άλλου προσώπου να αναπτύξει μία προσωπικότητα διαφορετική από τη δική του.

Μπορώ να αφήσω τον εαυτό μου να μπει ολοκληρωτικά στον κόσμο των συναισθημάτων
και των νοημάτων του άλλου και να τα δω, όπως τα βλέπει εκείνος;

Μπορώ να εισχωρήσω στον προσωπικό του κόσμο σε τέτοιο βαθμό, ώστε να χάσω κάθε επιθυμία να τον αξιολογήσω ή να τον κρίνω: Μπορώ να μπω με τέτοια ευαισθησία, ώστε να κινούμε μέσα του ελεύθερα χωρίς να ποδοπατώ τα νοήματα που είναι πολύτιμα σε αυτόν; Μπορώ να τον αισθανθώ με τέτοια ακρίβεια, ώστε να μπορώ να πιάσω όχι μόνο τα νοήματα της εμπειρίας του, που είναι εμφανή στον ίδιο, αλλά και εκείνα τα νοήματα που εξυπακούονται και τα οποία βλέπει θολά ή μπερδεμένα. Υπάρχει ο μεγάλος πειρασμός να «βάλω στο σωστό δρόμο» τον άλλον, να του υποδείξω το λάθος στο σκεπτικό του, με νουθεσίες, συμβουλές, εντολές και κριτική.

Μπορώ να αποδεχθώ κάθε πλευρά που μου παρουσιάζει το άλλο πρόσωπο;

Μπορώ να τον αποδεχθώ όπως είναι;

Μπορώ να του επικοινωνήσω τη στάση μου αυτή; Ή μπορώ μόνο να τον δεχθώ υπό όρους, αποδεχόμενος κάποιες πλευρές των συναισθημάτων του και σιωπηρά ή ανοιχτά αποδοκιμάζοντας άλλες; Η εμπειρία μου είναι πως, όταν η στάση μου είναι υπό όρους, τότε το πρόσωπο απέναντι μου δε μπορεί να αλλάξει και να ωριμάσει στα σημεία που δε μπορώ να τον δεχθώ απόλυτα.

Και όταν εκ των υστέρων προσπαθώ να ανακαλύψω γιατί στάθηκα ανήμπορος να τον αποδεχθώ σε αυτές τις πλευρές, ανακαλύπτω πως συνήθως οφείλεται στο ότι φοβήθηκα ή απειλήθηκα προσωπικά από κάποιες πλευρές των συναισθημάτων του. Αν πρόκειται να είμαι πιο βοηθητικός, τότε πρέπει να ωριμάσω και εγώ και να δεχθώ τον εαυτό μου σε αυτά τα σημεία.

Αυτά είναι μερικά μόνο από εκείνα τα προσωπικά χαρακτηριστικά που έχουν τη δύναμη να επηρεάσουν τις σχέσεις μας, με τους «σημαντικούς» για εμάς άλλους. Σίγουρα κάποια από αυτά τα έχουμε βιώσει σε κάποιους ανθρώπους γύρω μας.

Είναι εκείνοι που μας επέτρεπαν να ξεδιπλώσουμε τον εαυτό μας χωρίς φόβο, να υπάρχουμε δίπλα τους με τρομερή άνεση, να νιώθουμε ένα αίσθημα ηρεμίας και στοργής όταν τους μιλούσαμε και ήταν τόσο απολαυστική αυτή η εμπειρία που από μόνη της μας κινητοποιούσε να γίνουμε αυτό το καλύτερο που πιστεύουμε για μας. Ας βρούμε λοιπόν το δρόμο να γίνουμε και οι ίδιοι αυτά τα πρόσωπα…

Πηγή άρθρου: Dr Thomas Gordon
Εργαστήριο Αποτελεσματικού Γονέα