Διήγημα: Το πολικό εξπρές του καπιταλισμού

του Νίκου Τσιλιγγίρη *

Προχθές το βραδάκι είπα να κάνω μια βόλτα στην αγορά της Τσιμισκή μετά από μια πολυδιάστατη και ευχάριστη μελέτη βιολογίας, συγκεκριμένα του ανοσοβιολογικού μηχανισμού… έτσι βρε για να ξεσκάσω και να αποκτήσω και εγώ λίγα αντισώματα στην λαίλαπα των Χριστουγέννων.

Καθώς περπατούσα στο πεζοδρόμιο μέσα στην τρελή χαρά που αναπνέω επιτέλους καθαρό αέρα (ας μην μιλήσω για το CΟ2) άρχισε το μάτι μου να αντιστέκεται στο δυνατό φως των χιλιάδων μικρών ύπουλων χριστουγεννιάτικων φώτων… που στόλιζαν ότι μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους, και όχι μόνο.

Χιλιάδες δελεαστικές διαφημίσεις κοσμούσαν τις στάσεις λεωφορείων, τα φανάρια, καθώς και μεγάλες επιφάνειες παλιών κτηρίων στις οποίες το μάτι έπεφτε σαν την αστραπή στα ψηλά δέντρα… χαμογελαστοί άγιο-βασίληδες πρότειναν γιορτινά δάνεια και ευχάριστοι δανειολήπτες με χριστουγεννιάτικα σκουφάκια χαμογελούσαν στον φακό σαν την Μόνα Λίζα… ήξερες ότι κατά βάθος τους τρώει η θλίψη, το ένιωθες, μιλούσε η φωτογραφία πλέον.

Θέλεις να μειώσεις τον λογαριασμό του ρεύματός σου; Είναι απλό!

Δεν έλειπαν φυσικά και οι τεράστιων διαστάσεων διαφημίσεις μεγάλων εμπορικών καταστημάτων τα οποία παρουσίαζαν μεγαλο-προσφορές, λες και αύριο θα γίνει πόλεμος και πρέπει όλοι να πάμε να ψωνίσουμε, να αρπάξουμε βρε ότι βρούμε!

Άραγε έχετε σκεφτεί ότι οι εκπτώσεις λειτουργούν έμμεσα ως ένα αίτιο για παραπάνω αγορές; Δεν πειράζει, έχω συνηθίσει να λειτουργώ και να σκέφτομαι εγώ αντί για εσάς. Ένα σάπιο ερέθισμα που… δυστυχώς ερεθίζει μόνο τα μυαλά που κάνουν χρήση της σύγχρονης μεθαδόνης. Ένας συνεχής βομβαρδισμός από αριθμούς… -50%, -60%, -70%… τόσο πέφτει εκείνη την στιγμή και η νοημοσύνη του ανθρώπου καθώς και η κριτική του ικανότητα… μαϊμού βλέπει μαϊμού κάνει!

Μετά επιχείρησα να ξεφύγω από τις χάρτινες διαφημίσεις και να πλησιάσω… να δω και εγώ ο καημένος από κοντά τις μεγάλες εκπτώσεις. Και φυσικά με καλωσόρισαν από τις βιτρίνες κιόλας.

Με κάθε burger, δώρο αναψυκτικό 330ml!

Σκεφτόμουνα παράλληλα μήπως απεργούσαν και οι διακοσμητές γιατί οι φετινές βιτρίνες είχαν μια ιδιαίτερη λιτότητα. Δεν μιλάω για μια άσχημη άδεια βιτρίνα… μιλάω για μια ηλίθια και χαζή, άχρωμη, ελλειπτική από φαντασία βιτρίνα που και όμως, ακόμα είχε την δυνατότητα να προσελκύει τα έρμαια του καταναλωτισμού. Οφείλω να πω ότι δεν με παραξένευσε τόσο η διακόσμησή της, αλλά γιατί συνεχίζει να προσελκύει τον κόσμο…

Χμμμ… μπήκα σε σκέψεις αμέσως! Μήπως αυτό που έβλεπα ήταν εξπρεσιονισμός; Μήπως η ομορφιά δεν μετρούσε αλλά έβγαζε νοήματα και συναισθήματα που το καλλιτεχνικό και παρανοϊκό πνεύμα μου αδυνατούσε να δει; Μήπως πολλά… μήπως πάρα πολλά… μήπως χιλιάδες…

Και όμως, κάθε φορά που την κοίταγα, από όλες τις μεριές… δεν μου προξενούσε απολύτως τίποτα! Μετά παρατήρησα τις αντιδράσεις των πολιτών… και αυτοί δεν διέφεραν και πολύ από εμένα.

Περπατούσαν ξένοιαστοι, έριχναν ένα βιαστικό και κρύο βλέμμα στην βιτρίνα ”για να δούμε μωρέ, πώς σου φαίνεται αγάπη μου, να μπούμε να δούμε τι έχει;”. Και έμπαιναν αμέσως. Χωρίς κανένα σημάδι δισταγμού… χωρίς καμία παραπάνω σκέψη!

Τελικά, όντως, η βιτρίνα δεν είχε τίποτα… κανένα συναίσθημα. Αυτό που τους παρακινούσε να μπούνε στο πολυκατάστημα, σαν τα πρόβατα στο μαντρί, κυριολεκτικά, δεν ήταν ούτε το πνεύμα των Χριστουγέννων ούτε η βιτρίνα, ήταν το ”έθιμο” των αγορών των Χριστουγέννων… αυτό που τους έχει επιβάλλει εδώ και χρόνια το καταναλωτικό σύστημα.

Αυτό που τους έχει επιβάλλει εδώ και χρόνια η διαφήμιση, η προπαγάνδα για τις εκπτώσεις καθώς και η ανικανότητα του άχρηστου εγκεφάλου τους να κρίνουν.

Τελικά αυτά τα Χριστούγεννα κανένας Χριστός δεν θα γεννηθεί… παρά μόνο μαύρο χρήμα και χιλιάδες μελλοντικοί άνεργοι στα μαιευτήρια…

Ο Νίκος Τσιλιγγίρης γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη τον Δεκέμβρη του 1993. Είναι μαθητής σε λύκειο της Θεσσαλονίκης. Ασχολείται με την φωτογραφία καθώς και τη συγγραφή κειμένων πολιτικού και φιλοσοφικού χαρακτήρα. Στην Θεσσαλονίκη έχει λάβει μέρος σε εκθέσεις φωτογραφίας και παράλληλα έχει εκδώσει άρθρα του σε τοπικές εφημερίδες.