Διήγημα: Ο ΓΙΟΣ ΜΟΥ

του Digital Orpheus *

Έγειρα στης κουπαστής το ξύλο και χάζευα τις αντανακλάσεις του φωτός πάνω στο θρυμματισμένο καθρέφτη της θάλασσας. Σπινθηροβολήματα και αφροί φιλούσαν την καρίνα. Το πλοίο έσκιζε το νερό. Κοίταξα τα χέρια μου. Το δέρμα είχε σκάσει από την αρμύρα.

Οι αρθρώσεις μοιάζανε με κόμπους ναυτικούς. Τα ονειρεύτηκα πάλι με αίμα να στάζει μέχρι τους αγκώνες. Δέκα χρόνια πόλεμος • είχα και πλούσιο μερίδιο στην ανθρωποσφαγή. Κι ας ήταν το μυαλό μου κι όχι η ανδρεία μου που έκρινε τη μοίρα της πόλης. Το αίμα κύλησε άφθονο στην καψαλισμένη γη.

Με κάθε νέα σύνδεση ρεύματος ή φυσικού αερίου κερδίζετε 50€ δωροκάρτα Shell

Πολύ αίμα. Ξανακοίταξα τα χέρια μου μπρος πίσω. Ώρες – ώρες μου φαίνονταν σαν ξένου. Τα σπασμένα νύχια, οι ξεκολλημένες πέτσες, το πληγωμένο δέρμα. Χάιδεψα πάλι το πλανισμένο ξύλο. Έμοιαζαν τα χέρια μου με δέντρου κλαδιά πάνω στη λεία επιφάνεια του σκαριού. Ο ναύκληρος κάτι φώναξε στους ναύτες. Δεν έδωσα σημασία. Το πλοίο έσκιζε μέρες και μέρες τη θάλασσα, ο ναύκληρος φώναζε, οι ναύτες έχαναν την πίστη τους σε μένα…

Κάθε μέρα όλο και πιο πολύ. Ο ναύκληρος φώναζε. Εγώ καμωνόμουν τον σίγουρο. Ούτε που ήξερα που πηγαίναμε, χαμένοι στην απεραντοσύνη του κυανού. Πάνω κάτω. Μόνο ο αφρός να σπάει τη μονοτονία. Ξανακοίταξα τα χέρια μου. Έσφαξαν, χάιδεψαν, απαίτησαν, με έζησαν. Όμως ποτέ δεν κράτησαν επάνω μου το γιο μου.

Δέκα χρόνια μάχες. Πόσα χρόνια θάλασσα. Ούτε να τον φανταστώ δεν μπορούσα. Πόσος να είναι; Πως να δείχνει; Σε ποιον μοιάζει; Τόσα μωρά είδα. Όχι τον γιο μου… Κι όταν τον συναντήσω, σίγουρα θα τον συναντήσω, πως θα αντιδράσει; Θα ανεχτεί τον απόντα πατέρα να εισβάλει στην ζωή του; Θα δεχτεί να περιμένει κι άλλο πριν κάτσει στον θρόνο;

Με κάθε burger, δώρο αναψυκτικό 330ml!

Τα δικά του να ξαναγίνονται δικά μου; Κι η μάνα του τι να του λέει; Θα κάνει την αγκαλιά του παιδιού στέγη για τον πάτερα ή παγίδα, αργά – αργά σταλάζοντας το δηλητήριο της πίκρας στην καρδιά του; Τον αγαπάω κι ας μην τον έχω δει ποτέ. Μα και μόνο η σκέψη με τρελαίνει. 

Αυτός ο άγνωστος μπορεί να είναι η δική μου δοκιμασία. Ποτέ δεν μπορεί να ηρεμήσει ο βασιλιάς. Ούτε στην παρουσία του Τηλέμαχου.

Ο Digital Orpheus γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Νομικά, Ιστορία και Μουσική. Δημοσιεύει κατά καιρούς κείμενά του, πεζά και ποιήματα, στο διαδίκτυο, ενώ προετοιμάζει την έκδοση του πρώτου του βιβλίου. Γράφει, όταν είναι ελεύθερος, και εξαιτίας επαγγελματικών υποχρεώσεων μοιράζει τη ζωή του μεταξύ Ελλάδας και εξωτερικού.