Διήγημα: Μία μικρή ιστορία με καλό τέλος

του Γιάννη Κ. Γιαννούδη *

Γεννήθηκε στις 14 του Φλεβάρη, λίγο έξω απ’ το Μιλάνο. Πριν ακόμη βγει από το μαιευτήριο η υιοθεσία ήταν απόλυτα κανονισμένη.

Ο μπαμπάς θα ήταν Ελληνας αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού. Τον έλεγαν Αλέξανδρο και λίγες μέρες πριν την γέννα υπηρεσιακές ανάγκες τον έστειλαν στην Αμερική. Στο Νιούαρκ. Ήταν βλέπεις η περίοδος που το Ναυτικό ετοίμαζε το κίνημα ενάντια στην χούντα και οι ζυμώσεις ήταν έντονες. 

Δεν υπήρξε πρόβλημα. Το ταξίδι με το μεγάλο καράβι και με την απαραίτητη συνοδεία ήταν ασφαλές και ευχάριστο για την νεογέννητη Ιουλία. Στις 28 του ίδιου μήνα, ο επίδοξος πατέρας συνάντησε για πρώτη φορά την θετή του κόρη και με υπερηφάνεια και αγάπη την χάιδεψε, τρυφερά. Η λευκή επιδερμίδα με τα μελαχρινά χαρακτηριστικά τον μάγεψε… 

Στο www.cosmoteinsurance.gr, οι πελάτες μπορούν να συγκρίνουν τιμές και καλύψεις μέσα από μεγάλο εύρος ασφαλιστικών εταιριών

Συνεχείς υπηρεσιακές μεταβολές ανάγκασαν σχεδόν αμέσως τον Αλέξανδρο να επιστρέψει στην Ελλάδα. Έτσι, η Ιουλία, πριν ακόμη συμπληρώσει τρεις μήνες ζωής, είχε διασχίσει δύο φορές τον Ατλαντικό…

Τα πρώτα χρόνια ο Αλέξανδρος αποδείχθηκε πολύ καλός μπαμπάς. Μιας και του άρεσαν και του ίδιου τα ταξίδια, αποφάσισε να γνωρίσει στην κόρη του τον κόσμο. Ξεκίνησαν φυσικά από την πατρίδα της, την Ιταλία….

Μεγάλωνε σε ατμόσφαιρα κοσμοπολίτικη. Κάποια στιγμή όμως που ο πατέρας έπρεπε να λείψει για πολύ καιρό από την χώρα, επιλέχθηκε η λύση να πάει εσωτερική. Σίγουρα όχι η καλύτερη επιλογή – αλλά κρίθηκε ως αναγκαία. Και τότε, άρχισαν όλα…

Το ιταλικό ταμπεραμέντο και η ατίθαση ψυχή δεν μπορούσαν να συμβιβαστούν με την απραξία και την πειθαρχία. Γρήγορα η Ιουλία άρχισε να παρουσιάζει τα πρώτα σοβαρά προβλήματα – υγείας και (κυρίως) χαρακτήρα…

Η συνεχής απουσία του πατέρα (άλλες προτεραιότητες?) και οι προστριβές με τους δασκάλους οδήγησαν στην ανάγκη διορισμού κηδεμόνα. Ένας αντιπαθητικός ξερακιανός καθηγητής ανέλαβε την επιτήρηση της νεαράς και την υποχρέωση να την κρατά στον «ίσιο» δρόμο. Μάταιο. Ο ατίθασος χαρακτήρας δεν επιδεχόταν κανενός είδους περιορισμό.

Ως έφηβη η Ιουλία ήτανε μία αισθητική απόλαυση. Φουριόζα και κομψή, καλλίγραμμη και φινετσάτη. Δίνοντας πάντοτε άπειρη προσοχή στις λεπτομέρειες. Και πάνω απ’ όλα τονίζοντας αυτό το κολασμένο λίκνισμα των γοφών…. 

Πλησιάζοντας στην ενηλικίωση ήταν εντελώς αδύνατο για οποιοδήποτε μέσο αρσενικό να την διαχειριστεί. Άρχισε να ζει έξω από κάθε σύμβαση και κάθε μέτρο.

Θέλεις να μειώσεις τον λογαριασμό του ρεύματός σου; Είναι απλό!

Θετός πατέρας και δάσκαλοι έχασαν εντελώς τα ίχνη της. Οι σύντομες σχέσεις διαδέχονταν η μία την άλλη. Ζωή χωρίς αύριο. Φθηνό πιώμα και κακομεταχείριση. Το λευκό δέρμα γέμισε σημάδια και ρυτίδες…

Όταν την είδα για πρώτη φορά, συζούσε με τον Νίκο. Έναν μηχανικό αυτοκινήτων. Την αγαπούσε, αλλά τον είχαν κουράσει τα τερτίπια της. Σχεδόν χάρηκε όταν την ερωτεύτηκα…

Θυμάμαι φορούσε μια πρασινοκόκκινη κορδέλα στα μαλλιά και με κοίταξε υπερήφανα – μια ματιά γεμάτη σνομπισμό και αδιαφορία. Δέχτηκε να βγει μαζί μου, μόνο και μόνο για να μου αποδείξει την ανεπάρκεια μου να την κατακτήσω. Δεν το έβαλα κάτω. Επέμεινα. Αυτό την κολάκεψε. Με προσέγγισε διστακτικά, σχεδόν φοβισμένα. Από το πρώτο άγγιγμα, ήξερα ότι δεν μπορούσα να την χάσω…

Χρειαζόταν όμως επειγόντως φροντίδα ιατρική. Η εισαγωγή στην κλινική Μαριόλη ήταν επιβεβλημένη. Και επίπονη. Οι καταχρήσεις μιας ζωής αποδείχτηκαν καταστροφικές. Και ήταν μόλις σαράντα και κάτι….

Χωρίς την συναίνεση της αρχίσαμε τις επεμβάσεις. Πόσες φορές φοβηθήκαμε ότι την χάνουμε, ότι θα μείνει κλινικά νεκρή. Πόσα πρωινά τηλεφωνούσα στους γιατρούς γεμάτος αγωνία – «Την έβγαλε τη νύχτα;»

Και όμως. 

Τα κατάφερε.

Και έτσι, σήμερα, λίγους μήνες πριν κλείσει τα σαραντατρία, η Alfa Romeo Giulia Super 1600 Biscione με αριθμό πλαισίου AR1895391, πλήρως πλέον ανακατασκευασμένη, αναπαύεται νωχελικά στο κλειστό γκαράζ και ονειρεύεται. 

Ονειρεύεται το παρελθόν της, που σύντομα θα γίνει μέλλον… 

Ο Γιάννης Κ. Γιαννούδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1969. Σπούδασε οικονομικά, ασχολήθηκε για πολλά χρόνια με την διοίκηση επιχειρήσεων και το 2008 ίδρυσε μαζί με την σύντροφο του Ντανιέλα το κέντρο προσχολικής εκπαίδευσης Dorothy Snot. Πιο σπουδαίο βέβαια είναι το γεγονός ότι είναι μπαμπάς της επτάχρονης Νεφέλης!