Διήγημα: Δύο ξεπεσμένοι παραμυθάδες

των Αχιλλέα Baritone & Eλ Ρόι *

Όταν ήμασταν μικροί δεν μας άρεσε ούτε να ακούμε παραμύθια, μα ούτε και να λέμε. Μας άρεσε να τραγουδάμε παραμύθια! Ναι, καλά διαβάσατε: Να τραγουδάμε παραμύθια! Και μαζευτήκαμε εδώ, λοιπόν, σχεδόν δέκα χρόνια μετά, ανάψαμε τη φωτιά στο τζάκι, βάλαμε και κανά δυο τσιπουράκια να πιούμε -μεγάλα παιδιά είμαστε πλέον ντε!- και αρχίσαμε τις παλιές ιστορίες.

Θα θέλαμε να μοιραστούμε μαζί σας δύο από δαύτες, ίσως τις πιο ξεχασμένες μα και πιο αγαπημένες. Η πρώτη είναι η συγκινητική ιστορία του σκύλου και της γάτας:

Θέλεις να μειώσεις τον λογαριασμό του ρεύματός σου; Είναι απλό!

Ξέρετε μια ιστορία για ένα σκύλο, μια κυρία; Το τρίχωμά της ήταν γκρίζο και είχε μάτια μπλε νομίζω. Ήταν ωραία, είχε νιάτα ήταν μια ομορφούλα γάτα! Όμως τον σκύλο τον φοβόταν και απ’ αυτόν όλο κρυβόταν… Μα ένα βράδυ με αστέρια δώσανε τα δυο τους χέρια – χόρεψαν πάνω στη σκεπή αγκαλιασμένοι ως το πρωί. Και μ’ όλα αυτά ερωτευτήκαν, στα σύννεφα μετά βρέθηκαν. Ήτανε ταιριαστό ζευγάρι, έτσι φαινόταν στο σκοτάδι. Και τελικά παντρεύτηκαν, στην εκκλησία βρέθηκαν: ποντίκι πήραν για κουμπάρο και για παπά, τον παπα-γάλο! Έχω να λέω μια ιστορία που φτιάχτηκε στη φαντασία. Μα θα μπορούσε να ‘χε γίνει, να ‘ταν του έρωτα παιχνίδι…!

H άλλη μιλάει για έναν παράξενο κόσμο, βγαλμένο από τις ιστορίες του Μεμά του Αναποδέα! Ένα ταξίδι μακρινό στη ράχη του καλού δράκοντα, του Βύρων:

Με κάθε burger, δώρο αναψυκτικό 330ml!

Πήγα ταξίδι μακρινό στη χώρα των ονείρων και είχα ένα δράκο για οδηγό, τον ξακουστό τον Βύρων. Εκεί ζούνε ξεκάρφωτοι, περίεργοι ροζ άνθρωποι που περπατάνε τρέχοντας και τρέχουν περπατώντας! Όλα ήτανε στραβά, τη μέρα κοιμόντουσαν και μόλις έπεφτε η νυχτιά τότε αυτοί χαιρόντουσαν. Στο νότο είχαν το βορρά και την ανατολή στη δύση! Μιλούσανε με τα αυτιά κι άκουγαν με τη μύτη! Μα για πολύ δεν έμεινα, μ’ αλλάξαν τις συνήθειες: με χαιρετίσαν το πρωί με ένα “καλώς ήρθες”! Εκεί θέλω να πάω ξανά, που όλα γίνονται στραβά και όλα είναι ανάποδα. Αχ, εκεί να σ’ είχα μια φορά! Μπορεί στον κόσμο τον σωστό να σε ζητώ, μόνο εγώ άλλά στον κόσμο τον στραβό, θα μου έλεγες το σ’ αγαπώ…

Και κάπου εδώ συγκινηθήκαμε, ίσως στεναχωρηθήκαμε λιγάκι, γιατί ανακαλύψαμε ότι αυτό που θέλαμε πάντα ήταν να λέμε παραμύθια. Μα πώς περάσαν, έτσι, δέκα ολόκληρα χρόνια δίχως παραμύθια;

Σημείωμα: Οι ιστορίες γράφτηκαν από τον Ελ Ρόι ενώ μελοποιήθηκαν, εκτελέστηκαν και ηχογραφήθηκαν από τον Αχιλλέα Baritone στο σπίτι του δεύτερου το 2002. Θα ήθελαν να απολογηθούν για τους άγουρους στίχους και την κακή ποιότητα ήχου, μα συγχωρέστε τους: ήταν και οι δύο, τότε, παιδιά.

Ο Αχιλλέας Baritone, μέσα σε άλλα, είναι μουσικός και έχει τραγουδήσει στην ακουστική εκτέλεση (οπερέτα) του τραγουδιού “Στη Γιορτή”. Ο Ελ Ρόι είναι ο επιμελητής του πολυσυλλεκτικού έργου “Ματριόσκα” που κυκλοφορεί από τις Βορειοδυτικές Εκδόσεις.