Ο Γαλάζιος Καβαλάρης (Der Blaue Reiter) είναι μια καλλιτεχνική ομάδα και ένα επαναστατικό κίνημα που ξεπήδησε από την τέχνη. Ιδρύθηκε από τον Βασίλι Καντίνσκι, τον Γερμανό ζωγράφο Φραντς Μαρκ και άλλους καλλιτέχνες ρωσικής καταγωγής, το 1911, στο Μόναχο, με την συμμετοχή πολλών σπουδαίων ονομάτων της τέχνης στον σύντομο χρόνο που ήταν ενεργός.
Ο Γαλάζιος Καβαλάρης μαζί με τη «Γέφυρα» (Die Brucke, Δρέσδη – 1905) είναι τα κυριότερα μοντερνιστικά κινήματα στην προπολεμική Γερμανία και αποτελούν έναν προάγγελο της γέννησης του αφηρημένου εξπρεσιονισμού.
Ανάμεσα στα ιδρυτικά μέλη, εκτός από τον Καντίνσκι και τον Μαρκ ήταν οι August Macke, Alexej von Jawlensky, Marianne von Werefkin, Gabriele Münter, Lyonel Feininger και Albert Bloch.
Το όνομα του κινήματος προέρχεται από τον τίτλο ενός πίνακα που ζωγράφισε ο Βασίλι Καντίνσκι το 1903. Είκοσι χρόνια αργότερα ο καλλιτέχνης έγραψε ότι η ονομασία προήλθε από την αγάπη του Μαρκ για τα άλογα και του ίδιου του Καντίνσκι για τους αναβάτες και την κοινή τους λατρεία στο μπλε χρώμα. Στο βιβλίο του “Πνευματικότητα στην Τέχνη” ο Βασίλι Καντίνσκι αναφέρει ότι όσο πιο σκούρο είναι το μπλε, τόσο μεγαλύτερος είναι ο πόθος για αιωνιότητα που προκαλεί στον άνθρωπο.
Ο Γαλάζιος Καβαλάρης ήταν μια χαλαρή ένωση, όπου η καλλιτεχνική προσέγγιση δεν ήταν ενιαία αλλά διέφερε από καλλιτέχνη σε καλλιτέχνη. Όλοι πάντως πίστευαν ότι η τέχνη μπορεί να προσεγγίσει την πνευματική αλήθεια. Πίστευαν στην σύνδεση εικαστικών τεχνών και μουσικής, στους συμβολικούς συνειρμούς του χρώματος και σε μια αυθόρμητη, ενστικτώδη προσέγγιση της ζωγραφικής.
Τα μέλη της ομάδας άντλησαν υλικό από τον πριμιτιβισμό και τη μεσαιωνική ευρωπαϊκή τέχνη, όπως επίσης και από τα γαλλικά κινήματα αφηρημένης τέχνης. Συνέπεια της επαφής με τον κυβισμό, τον φωβισμό και τον ραγιονισμό ήταν η σταδιακή προσχώρηση στην αφαίρεση.
Ο Γαλάζιος Καβαλάρης οργάνωσε περιοδεύουσες εκθέσεις που έκαναν τον γύρο της Γερμανίας το 1911 και το 1912.
Η ομάδα διαλύθηκε με την έναρξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, το 1914.