Η ιστορία του λογότυπου της Alfa Romeo

Στις αρχές του 20ου αιώνα, όταν ο μηχανοκίνητος αθλητισμός ήταν ακόμη στα σπάργανα, η ασφάλεια ήταν ένα τεράστιο ζήτημα που συχνά στοίχιζε ​​τη ζωή σε ταλαντούχους αθλητές. Αυτή είναι μια ιστορία με στοιχεία τραγωδίας, αλλά ξεκινά με τον Enzo Ferrari.

Η ιστορία του αυτοκινήτου είναι αδιανόητη χωρίς τη Ferrari, αλλά στην αρχή της καριέρας του, ο Enzo δεν τα είχε εύκολα. Ο ταλαντούχος νέος άλλαζε συχνά δουλειά και αντιμετώπιζε συνεχώς οικονομικά προβλήματα. Η ζωή φαινόταν τόσο απελπιστική που η Ferrari σκέφτηκε να αυτοκτονήσει. Ωστόσο, το 1919, ο Enzo γνώρισε τον Ugo Sivoci, ο οποίος τότε δούλευε σε μια μικρή αυτοκινητοβιομηχανία, την CMN.

Οι δυο τους έγιναν γρήγοροι φίλοι και, μήνες αργότερα, η φτωχή Ferrari ήταν συχνός επισκέπτης στο σπίτι του Sivochi. Μέχρι να εμφανιστεί μια κενή θέση στο εργοστάσιο της CMN, ο Sivoči την πρόσφερε στον πρόσφατα αποκτημένο φίλο του, αλλάζοντας έτσι την ιστορία της αυτοκινητοβιομηχανίας για πάντα, ήταν αυτός που κάθισε για πρώτη φορά τη Ferrari πίσω από το τιμόνι ενός αγωνιστικού αυτοκινήτου.

Οι δύο φίλοι κατέληξαν σε νέες, πολυμήχανες δοκιμές αυτοκινήτου μαζί. Στον δέκατο θρυλικό ιταλικό αγώνα αυτοκινήτων, το Targa Florio, οδήγησαν τα αυτοκίνητά τους στην αφετηρία σε δημόσιους δρόμους και κάποια στιγμή, οδηγώντας μέσα από την αραιοκατοικημένη ιταλική ύπαιθρο τη νύχτα, ο Enzo και ο Ugo έπρεπε να αποκρούσουν την επίθεση των Wolves. .

Αργότερα, όταν η Ferrari προσλήφθηκε από την Alfa Romeo, αντικατέστησε τον Ugo για το προηγούμενο σέρβις και σύντομα οι δύο φίλοι δούλευαν δίπλα-δίπλα για την πλέον πολύ πιο διάσημη μάρκα. Ο Enzo και ο Ugo μαζί κατέλαβαν δύο από τις τέσσερις θέσεις στην πρώτη αγωνιστική ομάδα της Alfa Romeo. – τα υπόλοιπα δύο συμπλήρωσαν οι Giuseppe Campari και Alberto Ascari. Ο Σιβότσι ήταν ο ταχύτερος από τους τέσσερις. Συχνά έπαιρνε το προβάδισμα, αλλά συχνά το έχανε, κερδίζοντας τη φήμη του οδηγού για τον οποίο η τύχη δεν χαμογελούσε συχνά, και καθώς πλησίαζε τα 40 χρόνια, ο Σιβότσι ήταν ακόμα χωρίς νίκη.

Πριν από τον αγώνα Targa Florio του 1923, ο πρώην ποδηλάτης Sivoci καυχιόταν ότι φέτος το σερί κακής του τύχης θα τελείωνε. Ο Ugo, κουρασμένος από την κακή του τύχη, αποφάσισε να προσθέσει ένα τυχερό σύμβολο – ένα τετράφυλλο τριφύλλι – στο αγωνιστικό του Alfa Romeo. Κέρδισε τον αγώνα εκείνη τη χρονιά και, εκτός από το μεγάλο ταλέντο του νεαρού οδηγού, φάνηκε ότι ήταν το σημάδι του λαμέ που βοήθησε στον θρίαμβο. Σε αντίθεση με τον Sivochi, έναν οδηγό που μέχρι πρόσφατα δεν είχε ανέβει ποτέ στο πρώτο σκαλί του βάθρου, συνέχισε το 1923 με αρκετές ακόμη νίκες στην στολισμένη με το τριφύλλι τετράφυλλο Alfa Romeo του.

Δυστυχώς, το τετράφυλλο τριφύλλι δεν έσωσε τη ζωή του Sivoči σε ένα προπονητικό ατύχημα στο τέλος της ίδιας χρονιάς στην πίστα της Monza. Δεν είχε ακόμη ζωγραφιστεί στο νέο αγωνιστικό του Alfa Romeo P1. Το απόγευμα της ημέρας του ατυχήματος, ο αρχιμηχανικός Nicola Romeo ανακοίνωσε την απόσυρση της υπόλοιπης συμμετοχής στον αγώνα της Alfa Romeo που είχε προγραμματιστεί για εκείνη τη χρονιά.

Μετά την τραγωδία στη Monza, η Alfa Romeo τίμησε τον ταλαντούχο οδηγό με την εγγύηση ότι κανένας αγωνιστής της Alfa δεν θα μπορούσε ποτέ να χρησιμοποιήσει ξανά τον αριθμό Sivochi του 17 και κρατώντας το επιτυχημένο σύμβολο του στο παράθυρο της εταιρείας τους, με μικρές αλλαγές. Πριν από το θάνατο του Ugo, το τετράφυλλο τριφύλλι που είχε προηγουμένως απεικονιστεί σε ένα λευκό τετράγωνο σε σχήμα ρόμβου, με κάθε κορυφή να αντιπροσωπεύει έναν από τους τέσσερις οδηγούς της ομάδας Alfa Romeo, θα ακουμπούσε στο εξής σε ένα λευκό τρίγωνο ακριβώς όπως είναι γνωστό σήμερα .

Περισσότερα από 90 χρόνια μετά τον θάνατο του Ugo Sivoci, του ανθρώπου που άλλαξε άθελά του την ιστορία του μηχανοκίνητου αθλητισμού για πάντα, το τετράφυλλο τριφύλλι της Alfa Romeo κοσμεί τα πιο σπορ μοντέλα της εταιρείας: σεντάν, κουπέ και χάτσμπακ ως υπενθύμιση της στενής φιλίας του και του Enzo. Ιταλικές παραδόσεις μηχανοκίνητου αθλητισμού.