Αδέλφια: Τόσο ίδια, αλλά και τόσο διαφορετικά!

Ναι, είναι αδέλφια και σίγουρα μοιάζουν πολύ μεταξύ τους, όμως μερικές φορές διαφέρουν σημαντικά! Πού οφείλεται αυτό; Με δεδομένο ότι  η προσωπικότητα κάθε παιδιού διαφέρει, ο τρόπος ανατροφής που μπορεί να είναι απόλυτα επιτυχημένος στο ένα παιδί, δεν σημαίνει ότι θα λειτουργήσει και στο άλλο. Οι κοινές εμπειρίες, οι ίδιοι γονείς και το κοινό περιβάλλον δεν σημαίνουν απαραιτήτως και κοινή συμπεριφορά. Η συμβουλευτική ψυχολόγος κυρία Τάνια Μπαγέρη αναλύει τις σχέσεις και τις συμπεριφορές που εμφανίζονται ανάμεσα στα αδέλφια και συμβουλεύει τους γονείς να αντιμετωπίζουν τα παιδιά τους σαν δύο ξεχωριστές προσωπικότητες και όχι σαν μία!

Μεγαλώνουν στο ίδιο σπίτι, όμως κάθε παιδί προσλαμβάνει διαφορετικά τα ποικίλλα ερεθίσματα και αναπτύσσει διαφορετική σχέση με τους γονείς του, με τα άλλα αδέλφια του και με τους φίλους του στο σχολείο. Όλες αυτές οι διαφορετικές σχέσεις και εμπειρίες διαμορφώνουν δύο διαφορετικές προσωπικότητες. Σημαντικό ρόλο στη διαφορετικότητα μεταξύ των αδελφών, παίζουν επίσης το φύλο, η ηλικία, η σειρά γέννησης, το σχολείο, οι φίλοι, τα χόμπι που επιλέγει. Αν ένα παιδί ασχολείται π.χ. με τον αθλητισμό, θα αναπτύξει διαφορετικές ιδιότητες από τον αδερφό του που θα επιλέξει π.χ. τη ζωγραφική. Θα βρεθούν με διαφορετικά πρόσωπα, σε διαφορετικά μέρη και διαφορετικές συνθήκες ζωής, οπότε θα διαμορφωθεί με μοναδικό τρόπο η ξεχωριστή προσωπικότητά τους.

Θέλεις να μειώσεις τον λογαριασμό του ρεύματός σου; Είναι απλό!

Διαφέρουν γιατί…

Τελικά ο άνθρωπος γεννιέται ή …γίνεται; Πόσο καθοριστικό είναι το περιβάλλον που μεγαλώνει κανείς; Αφού τα αδέλφια μεγαλώνουν με τα ίδια πρότυπα, θα περίμενε κανείς να μην διαφέρουν τόσο πολύ μεγαλώνοντας. «Αυτό είναι ένα ερώτημα που βασανίζει πολλούς γονείς, αλλά και πολλούς δασκάλους όταν τα αδέλφια έχουν πολύ διαφορετικές συμπεριφορές ή επιδόσεις στο σχολείο», σημειώνει η συμβουλευτική ψυχολόγος κυρία Τάνια Μπαγέρη και εξηγεί: «Οι συνθήκες που κάθε παιδί βιώνει, ακόμη κι από την εμβρυϊκή ζωή, καθώς και μετά τη γέννησή του είναι πολύ διαφορετικές, όπως και οι άνθρωποι γύρω του. Ενώ λοιπόν θεωρητικά βρίσκονται στο ίδιο περιβάλλον, η εμπειρία τους από αυτό μπορεί να διαφέρει σημαντικά. Για παράδειγμα, δύο αδέλφια μπορεί να έχουν βιώσει τη διαθεσιμότητα της μητέρας τους πολύ διαφορετικά, αν εκείνη στο πρώτο της μωρό ήταν πιο ξεκούραστη, ενώ στο δεύτερο πιο πιεσμένη, λόγω του ότι ήδη φρόντιζε άλλο ένα παιδί.

Αντίθετα, η οπτική των δύο αδελφών μπορεί να διαφέρει κατά πολύ, αν η μαμά δούλευε όταν γέννησε το πρώτο της παιδάκι, ενώ όταν έκανε το δεύτερο σταμάτησε τη δουλειά και επικεντρώθηκε στα παιδιά της. Εκτός από αυτό, υπάρχουν ένα σωρό άλλα πράγματα που μπορεί να αλλάζουν καθώς γεννιούνται διαδοχικά τα παιδιά σε μια οικογένεια. Κάποια από αυτά μπορεί μοιάζουν λεπτομέρειες, συνθέτουν όμως ένα διαφορετικό πλαίσιο μέσα στο οποίο μεγαλώνει και διαμορφώνει την προσωπικότητά του το παιδί».

Περιβάλλον- Ηλικία- Φύλο

Κατά την ειδικό, περιβάλλον, ηλικία και φύλο είναι τρεις πολύ σημαντικοί παράγοντες στη διαμόρφωση της σχέσης ανάμεσα στα αδέλφια. Ωστόσο, αν και υπάρχουν ερευνητικά στοιχεία για το πώς καθένας από αυτούς επηρεάζει τη σχέση μεταξύ των αδελφών, αυτό δεν είναι απόλυτο. Δεν μπορούμε να είμαστε πάντα σίγουροι με ποιον τρόπο θα λειτουργήσει ο συνδυασμός χαρακτηριστικών και περιβάλλοντος σε κάθε οικογένεια.

Στο www.cosmoteinsurance.gr, οι πελάτες μπορούν να συγκρίνουν τιμές και καλύψεις μέσα από μεγάλο εύρος ασφαλιστικών εταιριών

Πιο συγκεκριμένα, όταν τα παιδιά είναι μικρά, παίζει πολύ σημαντικό ρόλο το περιβάλλον μέσα στο οποίο μεγαλώνουν, ενώ στις μεγαλύτερες ηλικίες είναι πιο σημαντικές οι νοητικές και οι κοινωνικές δεξιότητες που έχουν αναπτύξει τα παιδιά.

«Όταν είναι πιο κοντά στην ηλικία ή έχουν το ίδιο φύλο, τα αδέλφια έχουν πολύ μεγαλύτερες πιθανότητες να έχουν κοινά ενδιαφέροντα και να παίζουν καλύτερα μαζί. Από την άλλη πλευρά, μπορεί να είναι και πιο ανταγωνιστικά μεταξύ τους. Αντίστοιχα, μια μεγάλη διαφορά ηλικίας ή το διαφορετικό φύλο μεταξύ δύο παιδιών θα επέτρεπε στο καθένα να βρει πιο εύκολα τον χώρο του μέσα στην οικογένεια- αρκεί να μην ευνοείται κάποιο από τα δύο περισσότερο, αφήνοντας το άλλο αδικημένο».

Στο αιώνιο ερώτημα ποια είναι η καλύτερη διαφορά ηλικίας ανάμεσα στα αδέλφια, η απάντηση είναι πως οποιαδήποτε διαφορά ηλικίας μεταξύ αδελφών μπορεί να είναι ιδανική ή και εντελώς ακατάλληλη -κάθε συνδυασμός ηλικιών έχει τα συν και τα πλην της.

Η κυρία Τάνια Μπαγέρη σημειώνει πως αν μπορούσαμε να βάλουμε κάποιες συντεταγμένες, «θα είχε νόημα να περιμένουμε για ένα επόμενο παιδί τόσο, ώστε το πρώτο να έχει κατακτήσει ως ένα βαθμό και να χρησιμοποιεί τον λόγο, δηλαδή μέχρι τα 2 του χρόνια. Αυτό θα του δώσει τη δυνατότητα να εκφράζει τα συναισθήματά του, λεκτικοποιώντας τα, δίνοντας και στους γονείς την ευκαιρία να ανταποκριθούν πιο εύκολα στις ανάγκες του».

Το φύλο

Ως προς το φύλο, είναι γνωστό πως τα αδέλφια του ίδιου φύλου έχουν στατιστικά περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν στενότερη σχέση. Τα κορίτσια που έχουν μικρότερα αδέλφια, έχουν την τάση να υιοθετούν περισσότερο συμπεριφορές φροντίδας και προστασίας προς τα αδέλφια τους, ενώ τα αγόρια είναι καλύτερα στο να παρέχουν ερεθίσματα και ένα καλό μοντέλο στο μικρότερο αδελφάκι τους.

«Είναι σημαντικό να θυμάστε πως η σχέση μεταξύ αδελφών επηρεάζεται μεν από παράγοντες όπως η ηλικία και το φύλο, όμως την τελική ‘σφραγίδα’ τη βάζει το πώς αντιμετωπίζει τη σχέση αυτή το περιβάλλον των παιδιών, οι γονείς, αλλά και άλλα σημαντικά πρόσωπα στην οικογένεια, όπως οι παππούδες και οι γιαγιάδες.

Μια διερρηγμένη σχέση με τη μητέρα, αφήνει αρνητικά συναισθήματα και παράπονα, επηρεάζοντας αρνητικά και τη σχέση ανάμεσα στα αδέλφια. Αντίθετα, μια σχέση εμπιστοσύνης και αποδοχής με τους γονείς λειτουργεί ευεργετικά και μεταξύ των αδελφών. Τα παιδιά τρυφερών και συναισθηματικών πατεράδων έχουν και καλύτερες σχέσεις μεταξύ τους», συμπληρώνει η ειδικός.

Ο ρόλος των γονέων…

Ο ρόλος των γονέων είναι εξαιρετικά σημαντικός για το πώς τα παιδιά διαχειρίζονται τις διαφωνίες τους και γενικότερα για την κοινωνικοποίησή τους. Οι γονείς είναι υπεύθυνοι για την οριοθέτηση της συμπεριφοράς των παιδιών. Τι σημαίνει αυτό; Ότι αν, για παράδειγμα, εκείνοι γίνονται επιθετικοί ή αθυρόστομοι όταν διεκδικούν, τότε και το παιδί θα ακολουθήσει αυτή τη στάση, καθώς ασυνείδητα μιμείται όσους είναι σημαντικοί για εκείνο.

«Εκτός από το ότι αποτελούν οι ίδιοι παράδειγμα για το παιδί, οι γονείς μπορούν να προτείνουν και λειτουργικούς τρόπους διαχείρισης των διενέξεων, ακόμη και την ώρα της κρίσης, αν και εφόσον δεν υπάρχει υπερβολική ένταση και το παιδί είναι σε θέση να ακούσει. Διαφορετικά, μπορεί να συζητηθεί σε δεύτερο χρόνο, αναλύοντας τα συναισθήματα που μπορούν να οδηγήσουν σε καβγά και το πώς μπορεί κανείς να τα διοχετεύσει σε πιο αποδεκτές και αποτελεσματικότερες συμπεριφορές. Συχνά, ακόμη και η αναγνώριση και η λεκτικοποίηση συναισθημάτων από τους γονείς, αποτελεί μεγάλη ανακούφιση για το παιδί, αρκεί να γίνονται σε κλίμα αποδοχής και κατανόησης και όχι επίκρισης ή απόρριψης», καταλήγει η κυρία Μπαγέρη.

Αδέλφια στο… ρινγκ!

Τι γίνεται στην περίπτωση που τα αδέλφια είναι ιδιαίτερα ανταγωνιστικά μεταξύ τους; Τι πυροδοτεί μια τέτοια κατάσταση και τι δείχνει αυτό για την προσωπικότητα των παιδιών; Η συμβουλευτική ψυχολόγος κυρία Τάνια Μπαγέρη εξηγεί ότι μια ανταγωνιστική συμπεριφορά γεννιέται όταν  τα παιδιά νιώθουν πως διεκδικούν το ίδιο πράγμα -που συνήθως είναι η προσοχή, το ενδιαφέρον ή ο χρόνος των ενηλίκων της οικογένειας. «Ακόμη κι αν δεν γίνεται εκ προθέσεως, όταν τα παιδιά αποκτούν ανταγωνιστική σχέση, μάλλον έχουν λάβει το μήνυμα από το περιβάλλον τους πως δεν είναι ισότιμα.

Αυτό μπορεί να σημαίνει πως έχουν διαφορετική αντιμετώπιση, ανάλογα με τη συμπεριφορά τους, τις επιλογές τους, τις επιδόσεις τους ή ακόμη και άλλα χαρακτηριστικά, όπως το φύλο, την ηλικία ή τα εξωτερικά τους γνωρίσματα. «Μπορεί να υπάρχει και μεγάλη τάση σύγκρισης των παιδιών μεταξύ τους από τους γονείς, με αποτέλεσμα κάποιο από αυτά να θεωρείται καλύτερο ή χειρότερο, πιο ικανό ή πιο ανίκανο, πιο δυνατό ή πιο αδύναμο. Τέτοιες διαφοροποιήσεις στην αντιμετώπιση των παιδιών εντός της οικογένειας, οδηγούν σε μια αέναη προσπάθεια είτε εκείνου που αισθάνεται… αδικημένο, είτε εκείνου που ευνοείται συστηματικά, ώστε είτε να ανατραπούν αυτές οι ‘ταμπελίτσες’ είτε να διατηρηθούν», εξηγεί η ειδικός.

Η λύση; Μα φυσικά οι γονείς! Αντί να παίζουν εποπτικό ή και πυροσβεστικό ρόλο μεταξύ των παιδιών, είναι προτιμότερο να δώσουν έμφαση στο να γνωρίσουν κάθε παιδί τους ξεχωριστά. Να αναγνωρίσουν τη διαφορετικότητά τους και τις ξεχωριστές ανάγκες τους, προσπαθώντας να τους προσφέρουν ισότιμα, όχι ίδια.