Όταν αγαπάς δεν αδικείς κι όταν συγχωρείς, αγνοείς συγχρόνως.

16 Ιανουαρίου 2015 , περίπου 10:30 σε δημόσια υπηρεσία.

– Καλημέρα μπάρμπα Αντώνη
– Καλημέρα παιδί μου και χρόνια πολλά, καλή χρονιά, Αγάπη και Υγεία
– Εεε πέρασαν οι γιορτές, ακόμα ευχές και καλή χρονιά θα λέμε;
– Γιατί, μονό στις γιορτές θα ευχόμαστε; Ολομερής θα δίνουμε ευκές και ξέρεις τι ευκές; Να αγαπάς , να έχεις υγεία, να ζεις όμορφες στιγμές, να έχεις σιμά σου κείνους που αγαπάς και να συγχωρείς .. τούτα να εύχεσαι κάθε μέρα … όοοχι για σένα παιδί μου για τους άλλους , κι ας μην τους ξέρεις.
– Και θα μοιράζω ευχές μπάρμπα Αντώνη; θα με περάσουν για τρελό
– Όχι παιδί μου θα εύχεται από μέσα σου, θα το ξέρεις μονάχα συ και Κείνος… τότες μόνο πιάνουν οι ευκές…

Κοίταξα πίσω μου, κάνοντας πως κάτι ψάχνω , ήθελα να δω τα πρόσωπα τούτου του διαλόγου. Είδα έναν νεαρό και τον μπάρμπα Αντώνη (έναν γέροντα με σμιλεμένο από το χρόνο πρόσωπο)…

Πέρασαν 2-3 λεπτά σιγής ώσπου ο νεαρός είπε: Ε, τότε θα λέω και ‘’να αγνοείς και να μην αδικείς’

” Όχι είπε ο γέροντας αγριεμένος , δεν χρειάζεται, γιατι όταν αγαπάς δεν αδικείς κι όταν συγχωρείς, αγνοείς συγχρόνως.”